• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Luke Doucet en de opkomst van Canadiana

Uit Canada komen ineens opvallend veel leuke bands en mooie platen. Dat is geen toeval. Met hulp van de Canadese overheid, die talent ruimhartig ondersteunt, breekt een geheel nieuwe golf muzikanten door. Spilfiguur in de Canadiana - en Gods nieuwe gitaarheld - is Luke Doucet.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 04 december 2008

Omgeven door spiegels, ergens in een kleedkamer in het zuiden van Nederland, reflecteert Luke Doucet op de term Canadiana. "Van nature ben ik geen patriot maar ik zie wel dat er veel Canadees talent opstaat. Canada had lang een underdog-complex, omdat het boven Amerika ligt. De muziekindustrie is daar ook zo groot."

Zelf bracht Doucet net de cd Blood's Too Rich uit en tijdens zijn optredens streelde hij onze oren met virtuoos gitaarspel waarin Duane Eddy, Wes Montgomery en Neil Young doorklinken. Bovendien is hij aanwezig op talrijke Canadese producties waaronder het indrukwekkende XOK van NQ Arbuckle, één van de beste rootsplaten van het jaar. Tijd voor een gesprek en een kleine luistertest.

Subsidie
"Onze overheid subsidieert de kunsten", vertelt Doucet. "En er is een organisatie die Factor heet (The Foundation Assisting Canadian Talent on Recordings - KM) die enorm belangrijk is. Net als Radio Starmaker. Daar zit commercieel geld en overheidssubsidie achter. Met die steun kunnen beginnende artiesten gaan toeren en platen maken. Een muzikant kan zijn shitty baan bij Starbucks opzeggen en zich serieus op zijn vak gaan richten. Deze vorm van steun bestaat al vijftien jaar en werpt nu echt veel vruchten af."

In Nederland bestaat er zelfs een meerdaags Canadees festival, Le Guess Who?, vernoemd naar de Canadese band The Guess Who. Die groep rekent Doucet tot de grote sterren uit zijn land. "Popsterren heeft Canada altijd gehad. Celine Dion, Bryan Adams. Maar undergroundmuziek die de wereld diepgaand beïnvloedt , die komt na The Band en Joni Mitchell, ook weer uit ons land. Zoals Arcade Fire en Feist. Dat is belangrijk. Want over dertig jaar kent niemand Nickelback meer, maar Feist wel en The Sadies ook."

Canadiana: de luistertest
In Canadiana, de Canadese variant op Americana, speelt Doucet zelf een grote rol. De iPod gaat aan en een Canadese Kinda7 trekt in willekeurige volgorde aan Doucet voorbij.

Elliott Brood, 'The Bridge' (van Ambassador)
"Een vreemde combinatie van Violet Femmes en de vroege Rod Stewart. Niemand klinkt als hen. Die oude Harry Smith-traditie hoor ik er ook in terug. Gepassioneerde zang, banjo en akoestische gitaar, maar alles verstrekt en erg luid. They can destroy a room. Geweldige groep.

Land Of Talk, 'It's Okay' (van Some Are Lakes)
"Komt me zo bekend voor... Nu ze zingt weet ik het: Land of Talk, een groep uit Montreal. De frontvrouw is een goede gitariste. Er zijn niet genoeg vrouwen zoals zij die een beetje agressief gitaar spelen. Ik zag hen voor het eerst in een bar en ik wist niet wie ze waren. Denk je alle bands te kennen, is er altijd meer. In Londen, waar ik regelmatig ben, overkomt me dat nooit. Ik wil de nieuwe Radiohead of Jimmy Page spotten, maar daar spelen alleen maar vreselijke bands. In Canada zie je niets dan goede bands.

Justin Rutledge, 'Too Sober to Sleep' (van No Never Alone)
"Dit herken ik na twee akkoorden. Ik weet niet eens of ik hierop meedoe. Mijn vrouw Melissa zingt wel mee. 'God bless garage bands in the basement', die regel is mooi h�? Justin is het Canadese antwoord op Ryan Adams heb ik eens gezegd. Dat kan hij niet meer horen. Ik houd meer van Justin, omdat hij consistent is en nog nooit een slecht nummer heeft uitgebracht. Ik speel vaak met hem, maar het is me niet duidelijk wat hij met al die opnames doet. Mogelijk speel ik op geen enkele plaat van hem."

Ladyhawk, 'Advice' (van Ladyhawk)
"Wat is dit? Gave drumsound. Ladyhawk? Er is zoveel goede muziek in Canada, maar ze vindt moeilijk de weg naar het publiek. En deze groep stond al op Take Root? Daarom is Holland zo beroemd bij ons. Je kunt er je publiek vinden. Muzikanten vertellen dat aan elkaar door. In Canada is exposure een probleem. Het land is te groot."

NQ Arbuckle, 'My Baby' (van XOK)
"Neville (Quinlan - KM) is mijn favoriete songschrijver en een goede vriend van me. We werken al jaren samen aan zijn platen. Dichterbij Kris Kristofferson komt Canada niet. Luister maar hoe hij de duisternis in zijn verhalen betrekt. Richard Buckner, ook zo'n zielsverwant. Neville's bandleden werken in een gitaarwinkel waar het water je uit de mond loopt, zulke mooie instrumenten hebben ze daar."

Hawksley Workman, 'All the Trees Are Hers' (van Between the Beautifuls)
"Crazy singer, belachelijk groot bereik. Hij is getalenteerder dan goed is voor een mens. Een betere multi-instrumentalist dan ik ben, want hij is ook een ongelooflijke drummer. Hij heeft veel Bowie in zich met die cabaret-dingen van hem. Hawksley is een renaissance-man, hij heeft al zoveel gedaan. Hij komt nog eens met de nieuwe Harvest op de proppen. Zo goed is hij."

Oh Susanna, 'Greyhound Bus' (van Short Stories)
"Speel ik op. Ik dacht dat ze demo's wilde opnemen en had maar één gitaar bij me. Hier probeer ik een Robbie Robertson-sound te creëren, maar ik heb op de licks moeten bezuinigen, want dat had de song niet nodig. Suzy groeide op met opnames van het Smithsonian instituut. Eigenlijk kwam ze uit het niets met die prachtige stem van haar. Ze heeft diepe invloed op mij."

http://www.kindamuzik.net/interview/luke-doucet/luke-doucet-en-de-opkomst-van-canadiana
Meer Luke Doucet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/luke-doucet