Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De man die indierock mede gestalte gaf ging na wrijvingen met Dinosaur Jrs-opperhoofd J. Mascis een andere weg. Dat leidde eerst tot Sebadoh en in een later stadium tot The Folk Implosion. Maar in een parallel circuit was er ook altijd al Sentridoh, de naam waaronder Lou Barlow zich met zijn viersporenrecordertje kon uitleven en helemaal zijn zin doen.
Eigenlijk ligt Emoh in het verlengde van het Sentridoh-universum. Lou Barlow gaan er met gitaar en soms andere instrumenten tegenaan en vult ruim vijftig minuten met eerlijke songs zoals alleen hij ze kan maken. En daar stuiten we meteen op een eerste pijnpunt. Barlow heeft sinds lange tijd een patent op het maken van dermate mooi lo-fi-materiaal, dat het wel erg moeilijk voor hem wordt om zichzelf te overtreffen.
Bovendien klinkt Emoh toch iets minder lo-fi dan de voorgaande Sentridoh-platen en komt daardoor wat minder charmant over. Het bewijs levert hij zelf met ‘Morning’s After Me’, dat hij eerder alvast onder de naam Sentridoh had opgenomen voor de verzamelaar Colonel Jeffrey Pumpernickle, waar het toch iets beter uit de verf kwam. Maar Lou blijft een begenadigd liedjesmaker. Zijn parafrasering van het kerstgebeuren (‘Mary’) toont wederom aan dat steeds een fractie van wat Barlow aanraakt in goud verandert. Emoh voegt niet echt veel toe aan zijn oeuvre en is één van zijn mindere platen geworden. Daar verandert het rockende ‘Round-N-Round’ (origineel van glamrockers Ratt) niets aan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lou-barlow/emoh/8182/
Meer Lou Barlow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lou-barlow
Deel dit artikel: