• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lou Barlow: tussen lofi en decibellen

Lou Barlow geldt als de kroonprins van de intieme lofi-liedjes. Als bassist van Dinosaur jr. legde hij mede de basis voor extreem luide gitaarrock. Nog steeds houdt Barlow beide uitersten in balans met nieuwe soloplaat Goodnight Unknown én een reeks spijkerharde optredens van Dinosaur jr.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 04 oktober 2009

Achter de schermen bij een optreden van Dinosaur jr. drukken we Lou Barlow een promo-exemplaar van zijn nieuwe cd Goodnight Unknown in de handen. "Altijd spannend om die voor het eerst te zien", zegt de muzikant die in 1985 zijn eerste plaat met Dinosaur jr. uitbracht en in 1988, na de invloedrijke plaat Bug, zijn eigen weg vervolgde. Goedkeurend bestudeert hij het cd'tje. Barlow: "Deze plaat klinkt niet als Dinosaur jr. en is ook geen lofi-plaat. Ze start pittig en krijgt geleidelijk een meer akoestische stemming. Goodnight Unknown representeert mijn leven op dit moment."

Instinct gevolgd
Barlow ziet zichzelf als ambachtsman en vertelt hoe hij met plezier aan zijn nieuwe plaat werkte, thuis en in de studio. "Ik heb een studio bij mijn huis aan een drukke weg in Los Angeles, dus daar kan ik wel wat herrie maken. De basis van de plaat bestaat uit ruw opgenomen instrumenten, daar overheen heb ik laagjes gestapeld met meer subtiele instrumentatie. Ik heb me opnieuw gericht op wat mijn ideeën uniek en afwijkend maakt. De afgelopen tijd heb ik mijn stijl misschien te veel aangepast. Mijn gitaarspel is een beetje raar en mijn stem is ook niet de allerbeste. Nu heb ik juist mijn instinct gevolgd en helemaal niet nagedacht over wat acceptabel kan klinken."

Dat doet Goodnight Unknown trouwens wel: heel acceptabel klinken. Het is een mooie plaat geworden van de voormalige kroonprins van de lofi-beweging. Die kwalificatie voert Barlow te ver: "'Muziek is als een rivier', zei Mike Watt ooit. Ik maak deel uit van die flow. Als jochie luisterde ik naar de Swell Maps en Young Marble Giants. Praat je over lofi, dan denk ik: het was er allemaal al. Lofi is slechts een zijstroompje van de grote muzikale rivier. Net zoals er lang voor grunge luide gitaarrock bestond. Alleen de hardcorebeweging in Amerika, die zie ik wel als een echte beweging. Maar mijzelf, met mijn stille en persoonlijke liedjes… nee."

Vooral het vroege werk van Barlow, dat hij soms in een badkamertje opnam met een taperecorder, staat in schril contrast met de orkaan van decibellen die Dinosaur jr. ontketent. Dinosaur jr. verlaten en zelf extreem intieme liedjes in elkaar knutselen, was het statement dat hij destijds wilde maken. "Voor J. [Mascis, frontman van Dinosaur jr. - RB] draaide het allemaal om dat enorme geluid. Ik moest het op mijn manier doen. Ik begon een zoektocht naar de kern, het allerkleinste wat ik kon en wilde doen. In 1989 was het maken van stille en gesjeesde liedjes mijn manier om mezelf artistiek te uiten."

Moed en geloof
Anno 2009 voelt Barlow zich weer helemaal op zijn plaats in de band. Hij prijst het optimisme en energie die J. Mascis inbrengt, waar de band in het verleden stijf stond van negativisme. "Het was moeilijk om gemotiveerd te blijven," overpeinst Barlow, "maar nu is alles anders. Hoewel bij ons nog steeds niet alles gemakkelijk gaat. We zetten kleine stapjes vooruit, dat getuigt van moed en geloof in deze eenheid. Deze periode maakt de geschiedenis van Dinosaur jr. boeiender. J. en Murph zijn belangrijk in mijn leven, dat durf ik nu te erkennen. Het interessantste aspect van deze band voor mij is dat ik nooit hoef na te denken wat te doen. Er is iets wat ons samenbindt waar ik met mijn verstand niet bij kan, maar het is er."

Barlow noemt Dinosaur jr. weliswaar "J.'s baby", toch is hij trots op de laatste plaat van het drietal. Farm waardeert hij als de op twee na beste plaat van de groep uit Massachusetts. "Hij is niet zo goed als You're Living All Over Me en Bug, maar ik denk dat ie er niet ver vandaan zit. Op de nieuwe plaat hoor je veel interactie tussen ons als muzikanten, dat is behoorlijk cool." Barlow noemt het een nieuwe start die de band heeft gemaakt. Op de vraag of Dinosaur jr. ook als een nieuwe band voelt, schiet hij in de lach. Niet dus.

Muur van versterkers
In de grote zaal van Paradiso, die lekker vol is gelopen, praat een deel van de bezoekers vlak voor het optreden over het te verwachten volume van de band. De groep speelt soms zo luid dat je kleren ervan gaan wapperen. Moet dat nou altijd zo hard? Barlow kijkt bedenkelijk, zegt "Ik denk niet dat het per se nodig is," en schiet opnieuw in de lach. "Kijk, J. heeft een bijzondere opvatting over zijn instrument. Hij staat daar tussen die muur van versterkers en het lijkt alsof die apparaten het vuur op hem openen. Maar hij houdt de volle controle en hij hoort alles. Ongelooflijk. Dit is zijn concept en hij blijft het tot zijn laatste snik trouw." Na een korte pauze begint hij te lachen: "Eerlijk gezegd, als ik een bandje live zie spelen dat zoveel herrie maakt, loop ik na één nummer gewoon weg!"

Goodnight Unknown verschijnt op 5 oktober.

http://www.kindamuzik.net/interview/lou-barlow/lou-barlow-tussen-lofi-en-decibellen/19205/
Meer Lou Barlow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lou-barlow