Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
47 is ze inmiddels alweer. Na haar doorbraak als muzikant in de band van John Mellencamp, sessiewerk voor bekende namen als David Bowie, Neil Finn, Iggy Pop en Sheryl Crow en het uitstapje OP8 (een hobbyproject met haar goede vrienden van Giant Sand en Calexico), is violiste/ pianiste/ gitariste Lisa Germano nu toe aan haar achtste soloalbum.
Op deze nieuwe plaat helaas weinig nieuws onder de zon. Germano gaat vrolijk verder waar ze in 2002 was gebleven met haar zevende album Lullaby For The Liquid Pig. Ook ditmaal weer een aantal door piano en viool gedragen sfeerschetsen waarin Germano op fluisterende toon verhaalt over o.a. het einde van een relatie, de dood van haar kat en het overlijden van popidool Jeff Buckley. Een vrolijke dame zal het wel nooit worden.
Intieme, breekbare liedjes, dat is waar Germano zich het beste bij voelt. Als je de muziek zou moeten duiden kom je ergens uit tussen Cat Power, het ingetogen werk van instrumentalist Yann Tierson en de melancholie van Eels. Volgens haar website zou In the Maybe World gaan over "honoring death and seeing life". Zo zwaar klinkt de plaat beslist niet. Of ze zich, zoals het begeleidende persbericht pretentieus aangeeft, met dit album kan meten met illustere collegae als PJ Harvey, Marianne Faithfull en Björk valt nog maar te bezien. Heel erg veel ontwikkeling zie ik de laatste jaren namelijk niet in Germano’s oeuvre.
Wat niet wegneemt dat de van oorsprong Italiaans-Amerikaanse Germano in de marge van de popmuziek geleidelijk aan is uitgegroeid tot een opmerkelijk singer-songwriter. Iemand die geen concessies doet aan het grote publiek, maar stug vasthoudt aan haar eigen sound. Het heeft haar inmiddels een behoorlijke fanschare opgeleverd, waaronder gerespecteerde muzikanten als David Bowie en Peter Gabriel. Die mensen zullen ongetwijfeld ook nu weer weglopen met dit op het Young God Records-label van voormalig Swans-frontman Michael Gira verschenen album, waarop weer enkele instantklassiekers (zoals het onheilspellende, sprookjesachtige 'In The Land Of Fairies') staan.
Toch zal Lisa Germano er ook dit keer niet in slagen om dat grotere publiek te bereiken. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ze er heel erg rouwig om zal zijn. Haar solocarrière is ze immers niet gestart om financieel onafhankelijk te worden. Vanuit die positie in de luwte, een plek waar er niet aan haar getrokken wordt en waar niemand buitensporige verwachtingen koestert, legt ze nu al jarenlang regelmatig haar ziel bloot.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lisa-germano/in-the-maybe-world/13539/
Meer Lisa Germano op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lisa-germano
Deel dit artikel: