• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Le Le | Partytime

Muzikaal aanstekelijk, tekstueel origineel en absurd.
CD, Magnetron/Universal

Tekst: Timo Koren

Publicatiedatum: 15 maart 2012

Op Le Le's eerste album, het in 2008 verschenen Flage, liet de groep een aangenaam losbandig geluid horen, waar tekstuele spitsvondigheid en muzikale aanstekelijkheid hand in hand gingen. Zanger/rapper Faberyayo creëerde een eigen vocabulaire door zijn vaak expres incorrecte benadering van het Duits en Frans, en nummers die uit weinig meer bestonden dan een reeks schijnbaar willekeurig bij elkaar gevonden woorden rondom een aanstekelijk refrein (bijvoorbeeld 'Hard').

Het Duits en Frans is inmiddels van de baan, de woordenreeksen zijn er nog steeds (zie de single 'Neen'). En er is nog iets aan toegevoegd, dat ook al te horen was op de ep Marble: Engelstalige verhalen over excessieve weelde, doorgeschoten materialisme, douchebags en absurde taferelen.

Muzikaal klinkt Partytime meer als een eenheid, tekstueel meer doordacht. Dat is het meest opvallende contrast dat het album vertoont met het debuut. Muzikaal is er weinig veranderd, op de ironisch-potsierlijke gitaarsolo in 'Denise' na. Er klinkt nog steeds een mix van house en disco, die goed bij de soms spottende, soms vervreemdende toon van de tracks past. Wel sluiten de nummers qua geluid duidelijker op elkaar aan; het is niet meer het rariteitenkabinet dat Flage mede daardoor was. Ergens is dat wel jammer. Want hoewel het ervoor zorgde dat het debuut rommelig klonk, was het ook verrassend, spannend en bij vlagen hilarisch. Het spontane, rücksichtsloze van dat album wordt op dit album soms gemist, met name als de Engelstalige nummers wat te veel op elkaar gaan lijken.

Los daarvan is Le Le's tweede een prima plaat. Hij ligt goed in het oor, is tekstueel nog steeds origineel en absurd (van de prijzenopsomming 'En Pierre' tot de varkensromance 'Komkommers') en muzikaal verrast het een enkele keer (de ode aan de ochtendzon 'Morning Drinks'). Partytime drijft op uitstekende wijze de spot met de plastic decadentie van het uitgaansleven en absurde seksuele fantasieën. Ondanks de toegankelijke muzikale benadering, is het een album dat meer over dat deel van onze samenleving zegt dan de quasinietszeggende titel doet vermoeden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/le-le/partytime/22662/
Meer Le Le op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-le