Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Le Le bestaat naast producer Parra (ook internationaal bekend als tekenaar en ontwerper en verantwoordelijk voor het artwork van de groep) uit tekstdichter Faberyayo (Pepijn Lanen uit De Jeugd van Tegenwoordig) en producer Rimer London (Rimer Veeman, ook bekend als helft van het duo Comtron). Tracks beginnen veelal met een aanzet van Parra, die verder worden uitgewerkt door Rimer. Faberyayo neemt vervolgens de teksten voor zijn rekening. Die kenmerken zich door spitsvondigheid: ze kunnen bestaan uit een voorgelezen jachtbotengids ('Show Monaco'), iets dat voor een Franse menukaart door kan gaan ('Le Grand Méchant Look') of verhalen over een verboden romance tussen man en varken ('Komkommers'). Alles wordt in de studio van Rimer opgenomen. "Die studiodagen zijn echt een uitje," zegt Parra.
Ik las dat Partytime een coherenter album is geworden - waarin uit zich dat?
Faberayo: "Het live optreden heeft daar wel aan bijgedragen. Het is wat minder
experimenteel, wat strakker geworden. We hebben meer gekeken naar de lengte vannummers. Het sluit qua vorm beter op elkaar aan."
Parra: "Bij Flage ging het van een heftige sampletrack naar een housetrack. Echt op en neer. Het is nu meer allemaal van dezelfde kwaliteit."
Rimer: "Het is minder extreem, maar nog steeds divers. Wat minder vreemd misschien. We hadden wel meer om uit te kiezen, we konden beter selecteren."
Er zouden ook meer hits op dit album staan.
Parra: "Zoiets wordt dan grappig gezegd, maar heel serieus genomen. Net als de titel, die wordt ook superserieus genomen."
Faberyayo: "Dan wordt gevraagd: 'Wat is de diepere betekenis achter Partytime?' Terwijl Partytime de allerplatste gedachte is die er is. Het betekent niks."
In nummers als 'En Pierre' en 'Neen' wordt daarentegen wel wat benoemd. Er zit wat irritatie in die platen.
Faberyayo: "Ik zou het geen irritatie noemen, eerder verwondering."
Parra: "Over de middelmaat." Faberyayo: "Bijvoorbeeld 'En Pierre', over een spelshow. Als je iets als prijs presenteert vinden mensen het ineens interessant. Terwijl: wie zit er nou te wachten op zes seizoenen van The Sopranos op videoband?"
Parra: "Die MacStore in Amsterdam die laatst open ging. Mensen gaan superlang in de rij staan, en wat krijg je? Een T-shirt. Daar heb je het over in de studio en daar komen dat soort platen uit."
Hebben de teksten ook aan vreemdheid ingeboet? Ik heb vooral het idee dat ze doordachter zijn geworden.
Faberyayo: "Het is wat minder een dronken kleuter die op je nek springt vanuit de boekenkast
-(Rimer en Parra schieten in de lach) - en wat meer een zatte dwerg die je een kopstoot in je
kruis geeft."
Parra: "Een weloverwogen kopstoot."
Faberyayo: "De teksten gaan heel snel. Als ik een goed refrein heb gevonden zijn de
coupletten vooral invulwerk. Vaak komen de teksten pas goed tot hun recht als de opnames
worden afgespeeld."
Parra: "Dat is grappig: wij weten nooit wat hij schrijft, we horen het pas als het wordt
opgenomen. We vertrouwen erop dat er wat fatsoenlijks uitkomt."
Rimer: "We checken soms een refrein van tevoren. Ik vind deze werkwijze heel prettig, je
kunt beter beoordelen wat voor indruk de teksten maken."
Parra's tekeningen zijn onlosmakelijk verbonden aan de huisstijl van Le Le - is er het idee geweest om dat grootser of origineler aan te pakken?
Parra: "Het artwork (een tekening van drie ballonnen, red.) wilde ik expres heel lullig maken.
Ik word soms best wel ziek van mijn eigen snavelbeesten en dit paste goed bij de titel. Als
je 'partytime' googlet krijg je ballonnen, dus het is best treffend."
Faberyayo: "Uiteindelijk moet het om de muziek gaan."
Parra: "Ik krijg soms het idee dat mensen denken: Le Le heeft Parra erbij gehaald vanwege de
visuals. Ik kwam erin vanwege de muziek. En toen was het handig dat ik ook kon ontwerpen."
Faberyayo: "Dat vorige bandshirt liep toevallig heel erg storm. Ik werd best wel boos
toen 'Neen' online kwam twee maanden terug en dat meer mensen vroegen wanneer ze het T-
shirt weer konden bestellen dan wanneer het album uitkwam."
Parra: "Dat is heel link, daarom heb ik ervoor gekozen om ver weg te gaan van dat wat ik
eigenlijk maak. Ik heb onbewust een stap terug gedaan."
In een oud interview las ik dat jullie dachten dat de knipoog van Le Le in het buitenland beter begrepen zou worden. Is dat ook het geval geweest?
Faberyayo: " In het buitenland zijn wij eigenlijk niet echt ontvangen. Het was vooral de video
van 'Breakfast' die wat deed."
Rimer: "We hadden wel een release op Gomma. Het heeft niet helemaal niks gedaan toch?”
Parra: “Nee, maar er zijn geen optredens uit voortgekomen."
Faberyayo: "In het buitenland waren we heel erg De Piet Parraband."
Parra: "Je bent altijd wel ergens het zijproject van."
Faberyayo: "De Piet Parraband, de Jeugdclub, de Comtron Arthouse Groep."
Zit er een houdbaarheidsdatum aan Le Le?
Parra: "Ik denk het niet, want het is niets. Het is een moeilijk te plaatsen project. We kunnen
er nog alle kanten mee op."
Faberyayo: "Je hebt drie verschillende kanalen waar voortdurend andere dingen doorheen
komen. Er blijft altijd wel ruimte voor gekkigheid."
Parra: "Op onze zestigste maken we nog een nieuwe plaat met sigaar en cognac."
Stel dat jullie hadden de kans om iemand uit te nodigen om mee te spelen, wie zou dat zijn?
Rimer: "We hadden al in ons hoofd om een duet te doen met een zangeres."
Faberyayo: "Maar diegene die toen ter sprake kwam bleek een pretentieuze kuthoer."
Parra: "Kate Bush lijkt mij wel wat. Die kan een beetje gek doen op de achtergrond en is
helemaal geen pretentieuze kuthoer."
Faberyayo: "Wat is mijn rol in het geheel?"
Parra: "Heb je haar nieuwe plaat gehoord? Daarop staat een duet van negen
minuten, 'Insane'."
Faberyayo: "Let’s go. Maar dan wil ik wel twaalf minuten."
Le Le speelt op 28 april in de Effenaar, Eindhoven.
http://www.kindamuzik.net/interview/le-le/de-ondefinieerbaarheid-van-le-le/22724/
Meer Le Le op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-le
Deel dit artikel: