Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De mooiste momenten die je het langst bijblijven komen vaak onverwacht. Zo is er een bandje dat King Me heet waar ik tot nu toe nog nooit van gehoord had. Als je zo diep in de muziek zit dan is dat eigenlijk best vreemd maar goed, het kan gebeuren. De laatste tijd zag ik de naam hier en daar opduiken en typeringen als 'melancholisch' en 'sfeervol' knipoogden flirterig naar me. En dan ben ik snel nieuwsgierig gemaakt. Het was dan ook een kwestie van tijd voordat het schijfje zijn weg vond naar mijn cd-speler.
Ondanks die ironische titel is Happy Happy geen onbezonnen rock-‘n-roll-feestje. Eerder een gezellig samenzijn op een herfstige winterdag, koffie, gebak, problemen die het echte leven tekenen etcetera etcetera. Zanger Michael Milo weet met zijn stem heerlijk te balanceren op de grens van zwaarmoedig en gepassioneerd, af en toe lekker hees en altijd met een lichte kraak. Er wordt mooi afgewisseld tussen uptempo alt.rock en meeslepende melancholie.
Tijdens opener ‘Vera’ en vooral tijdens ‘Happy Heater’ gaat de band voor King Me-begrippen lekker los. Maar de mooiste momenten zijn die waarin Milo’s snik het best te horen is. ‘Perfect’ bijvoorbeeld met een hoofdrol voor het eenzame geluid van een slidegitaar, of ‘Wrong Wrong’ waarin ze door de combinatie met lichte postrockmuziek een beetje weg hebben van de droefheid van Early Day Miners. Het meeslepende ‘Back from War’ zou niet misstaan op de nog te verschijnen nieuwe Doves-plaat en als tijdens ‘Big Boy Song’ en ‘Light Again’ een trompet tevoorschijn komt ben ik helemaal tevreden. Met mijn rug tegen de verwarming, kop koffie in mijn handen, een goed boek. Happy Happy dus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/king-me/happy-happy/8607/
Meer King Me op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/king-me
Deel dit artikel: