Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De nieuwe Kickback beleeft zijn première maanden geleden op Spotify. Het geduld van de echte muziekverzamelaar wordt wat langer op de proef gesteld. Iets met een drukkerij die weigerde het verontrustende artwork te drukken, waardoor er moest worden uitgewijkt. Want concessies doen komt niet voor in het vocabulaire van Kickback. De onrustige aanloop past zelfs perfect in het levensverhaal van de dwarse Fransen.
Ook de belofte om nooit stil te blijven staan komt Kickback goed na, hoewel stilstaan na het vrijwel unaniem goed ontvangen hogebloeddrukalbum No Surrender geen gek idee was geweest. Een tweede deel daarvan had Kickback zeker geen windeieren gelegd. Het zal de band echter een complete rotzorg zijn.
Kickback kijkt liever verder en verbreedt op Et le Diable Rit avec Nous zijn spectrum. Gebleven is de ongecontroleerde woede, de verderfelijke groove en de doodzieke ondertoon. Daar is experimenteel, onrustiger gitaarwerk aan toegevoegd. En songstructuren die minder vaak uitgaan van het principe 'doormeppen terwijl de tegenstander al lang op de grond ligt te stuiptrekken'. De woede van de band is dit keer ongecontroleerder, resulterend in enkele overbodige experimenten en intermezzo's die de vaart uit bijvoorbeeld 'Le Chant du Diable' en 'Cavalcare la Tigre' halen. Daar komt bij dat het album wordt afgesloten met twee sfeerverpestende covers: 'It's a Burning Hell' (Brainbombs) en Mind of a Lunatic (Geto Boys).
'Sorption' en 'We Prowl, They Crawl' tonen de nog altijd intense teneur van Kickback, dat zelfs na twintig jaar nog op volle kracht kan vlammen en halsstarrig weigert zich vast te pinnen op een stijl. De verrassing pakt echter wat minder verwoestend uit dan twee jaar geleden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kickback/et-le-diable-rit-avec-nous/22667/
Meer Kickback op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kickback
Deel dit artikel: