• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wat Kickback betreft kan iedereen kapotvallen

Na drie decennia hardcore verzanden veel bands in het herkauwen van oude credo's voor nieuwe generaties. Vanuit Parijs, de stad van de romantiek, spuugt Kickback in 2009 met veel venijn het giftige No Surrender uit. De band heeft het gehad met alles en iedereen om zich heen, zo vat bassist Pascal Pastore samen. "This is for us. This is not for you."

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 03 januari 2010

Hardcoreshows en het publiek dat erop afkomt zijn, de agressieve muziek ten spijt, zo controversieel als een glas melk. Kickback ziet het liever anders en doet tijdens optredens alles om het publiek te provoceren en olie op het vuur of in de pit te gooien. Als reactie krijgt het briesende boegbeeld van de band, zanger Stephen Bessac, nog wel eens tikken uit het publiek. Vechtpartijtjes onder bezoekers zijn geen uitzondering. Het hoort allemaal bij het concept Kickback.

Wie naar een show van de band gaat, weet zich verzekerd van een geladen sfeer. Pascal zegt hierover: "Ons leven staat niet in het teken van geweld. Het draait bij ons om misantropie en verregaand egoïsme. De seksuele perversiteiten en drugsrituelen die onze muziek voeden zijn helemaal afwezig in de hardcorescene, op een perfecte show weigeren we daarom te hopen."

Schapen
"Stephen en ik zijn al twintig jaar met hardcore bezig en er is in Europa geen zak veranderd! Die paar interessante mensen die erin rondlopen kennen we inmiddels wel. De scene bestaat verder uit metalheads in een streetwear vermomming. Zogenaamd stoere mannen dus. Het gevolg is dat wij op het podium verveeld en regelmatig over de zeik raken. De 'Wij geven geen reet om jullie'-houding die we aannemen is ons kenmerk, simpelweg omdat jullie niet beter verdienen."

"Het ergste is dat er geen scene bestaat. Alleen maar schapen die andere schapen volgen om maar niet achter te raken bij hun modieuze loserstatus. Wij hebben de hoop opgegeven, en zullen snel doodgaan met een lach op ons gezicht."

Toeren in een notendop
"Duitsland is goed te doen. We spelen er graag omdat ze daar gewelddadig zijn geworden. Je vindt daar geen jarenvijftigrevival of Amerikaanse springkicktaferelen meer. België is aardig, Nederland is saai, Frankrijk is gay. Spanje is waardeloos en Italië is de weg kwijt. En Amerika heeft al zijn goede bands verruild tegen de meest verschrikkelijke muziek ooit: de New Wave of American Heavy Metal."

Donkere kunst
Kickback laat zich voeden door kunstenaars die de verschoppelingen van de maatschappij in beeld brengen. Gaspard Noé bijvoorbeeld, regisseur van zwartgallige films als Irréversible en Seul contre Tous, waarvan een fragment de duistere sfeer van No Surrender kracht bijzet.

Antoine d'Agata is nog zo'n voorbeeld voor Kickback. De vermaarde fotograaf werkte voor het gerespecteerde Magnum-agentschap en wentelt zich voor zijn werk in de ellende van anderen. Niets gaat de man te ver. Voor reportages verblijft hij meerdere malen in de Gazastrook of trekt hij in bij een crackverslaafde hoer in een Mexicaanse achterbuurt. Drugs, seks, alcohol en uitzichtloosheid lopen als rode draad door zijn werk. Op de vraag of Kickback in het artwork van No Surrender daadwerkelijk foto's van de (peperdure) d'Agata heeft gebruikt, antwoordt Pascal "We zijn niet met hardcore bezig om regels te volgen of wat dan ook te respecteren."

Frankrijk
Een bloedrood silhouet van Frankrijk siert de hoes van Kickbacks laatste album. Met Frans chauvinisme hoef je bij Pascal echter niet aan te kloppen. "Ja, we zijn Frans en daarmee zijn we vervloekt. Ons land is gay en hypocriet en om eerlijk te zijn boeit Frankrijk ons geen ruk. Wij komen echter uit Parijs en dat is een groot verschil. De rauwheid, het straatleven van Parijs en zijn voorsteden is van grote invloed op onze muziek en onze manier van doen op het podium."

"Op rapper Booba na haat ik alle nieuwe bands in Frankrijk. Ze hebben echt geen idee waar het om draait. Black metal, death metal en hardcore dateert allemaal uit het einde van de jaren tachtig, het is onderhand tijd voor verandering. Evolutie is noodzakelijk. Standaard in your face hardcore? Negative Approach heeft dat toch allang gedaan. Maar het is 2009 en The Stooges zijn niet onze enige inspiratiebron als je begrijpt wat ik bedoel."

Verbondenheid
Minachtend over de heersende moraal zet Kickback zijn tanden in een wereld bevolkt door robots. Buitenbeentjes in de metalscene kunnen evenmin op de sympathie van Kickback rekenen. Dat de band toch acte de présence geeft op pure metalfestivals als Neurotic Deathfest is geen bewijs van het tegendeel. "Op grotere festivals staan we voor het geld, niet omdat we denken daar ook maar iets van verbondenheid te gaan voelen of interessante mensen te ontmoeten. In Frankrijk hebben we de uitdrukking 'ça sent le sapin.' De enige waarheid in het leven is de dood."

http://www.kindamuzik.net/interview/kickback/wat-kickback-betreft-kan-iedereen-kapotvallen/19647/
Meer Kickback op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kickback