Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Muziek leeft. Het heeft een hartslag, beweegt, toont emotie. Een virus daarentegen is een levenloos ding. Niet dood, maar levenloos. Dat is een essentieel verschil: wat dood is, heeft ooit geleefd. Maar een virus heeft nooit geleefd en zal ook nooit leven. Ze zweven rond, slaan neer, worden ingeademd. En eenmaal de verdedigingslinies voorbij maken ze gebruik van het leven – voortplanting is ook een essentiële eigenschap van leven – om zich verder te verspreiden.
En dus heet de nieuwe plaat van Khanate Things Viral. Geen enkel levensteken komt er van af en, alhoewel dat moeilijk is vast te stellen, lijkt er ook nooit ingezeten te hebben. Er is geen beat. Het lijkt soms zelfs volkomen stil te staan, een technische onmogelijkheid voor geluid.
Maar als dan de infectie daar is zijn de gevolgen verschrikkelijk. Dat wat de heren Dubin, O’Malley, Plotkin en Wyskida in hun ondergrondse laboratorium hebben gebrouwen laat slechts desolate, lege landschappen vol rottende lijken achter.
Bij een infectie kruipt langzaam een gevoel van totale ontreddering over de geïnfecteerde, uiteindelijk overgaand in totale catatonie. Extreem diepe subbassen, volkomen onregelmatige drumroffels, snerpend hoge feedback en psychotische gekrijs zuigen alle levenslust op. De enige actie die nog toegestaan wordt door de infectant is het opnieuw opzetten van de plaat.
En dan wordt er dus weer dik een uur schijnbaar stuurloos rondgemeanderd. Toch leidt de route, hoe onverwacht en onvoorspelbaar de wendingen ook zijn, altijd steeds dieper de wanhoop en ellende in. Vreemd die koersvastheid, want in de absolute duisternis ontbreekt elk gevoel voor richting en houvast.
Met het begrip ‘metal’ bijvoorbeeld, krijg je geen enkele greep op Khanate. De vorige plaat, die kon je met een beetje goede wil nog onder een kopje als “experimentele doommetal” plaatsen. Maar Things Viral is, hoewel over die doem niet te twijfelen valt, definitief de metal voorbij. Slechts in ‘Too Close Enough to Touch’ zijn nog wat rudimentaire sporen van een riff te vinden. Verder is het geluid kaal en minimaal en juist daardoor nog intenser.
Om die reden voldoet ook ‘dark ambient’ niet. Ambient muziek moet opgaan in de omgeving, bij Things Viral gaat de omgeving juist op in de muziek. Zet bij wijze van experiment de plaat maar eens op op een gezellig feestje.
Wat Things Viral wel is, is een magistrale plaat van vier gerijpte avant-garde muzikanten op de top van hun kunnen die het uiterste uit de traditionele rockgroep bezetting weten te halen en het dan met behulp van de computer nog een stap verder brengen. En zoals zij veel van zichzelf vergen, vergt Things Viral ook het uiterste van de luisteraar en zijn stereo-installatie. Lichamelijk, in ‘Too Close Enough to Touch’ zit minutenlang een pijnlijk hoge feedbackpiep precies op de gehoorgrens, maar vooral toch emotioneel. Ook, of juist vooral, omdat de plaat levenloos is.
Een simpel griepvirus kan je immers als de meest angstige koortsdromen bezorgen. En Things Viral is meer dan een simpel griepvirus. Things Viral, dat is biologische oorlogvoering.
http://www.kindamuzik.net/recensie/khanate/things-viral/4753/
Meer Khanate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/khanate
Deel dit artikel: