http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Khanate / Troum
... maar maak maar eens goede muziek van een dergelijke donkerheid.
12 mei 2004, Vera, Groningen (NL)
Tekst: Jurgen Tiekstra
Beeld: Mark Scheffer
Publicatiedatum: 19 mei 2004
Het zou hard worden vanavond. Hard en zwart. Doommetal is dan het bijpassende etiket. Een zeventigtal geïnteresseerden hadden zich verzameld in Vera om de kunsten van het Amerikaanse Khanate te volgen. De zwarte dresscode, de bij de helft van de bezoekers ruim over de rug vallende haren en de door de dj gedraaide muziek lieten er geen misverstand over bestaan. Angstvallige mensen hebben niks te zoeken in dit oord der verschrikking.
Wat Troum liet horen, was echter een rustige inleiding. Het Duitse voorprogramma denkt in soundscapes en in niks anders. Het plaatje is dan vanzelfsprekend statisch. Twee vriendelijke jongens achter een dosis elektronica, omhangen met elektrische gitaren waarvan ze het geluid vervormden in een donkere massa. Het was een gemoedelijk tafereel. Tussen het af en toe draaien aan wat knoppen door, overlegde het duo kalmpjes over de volgende te nemen stap. Het geluidslandschap bestond uit twee akkoorden. Het eerste akkoord stroomde krachtig als een zee aan op het strand, het tweede had de rustig terugtrekkende beweging van het water in zich. Na een tiental minuten werd besloten een beat toe te voegen aan deze golfbeweging. De gitaren waren ondertussen afgedaan en een klein snaarinstrument en een melodica ter hand genomen. Er moest nou echter niet gedacht worden dat er iets bijzonders op stapel stond. Het ging allemaal rustigjes verder en na 33 minuten werd het afgebroken. Heel vanzelfsprekend. Muzikaal hadden we niks meegemaakt, maar het was gezellig. Het opgetogen "thank you!" van een van de twee leden van Troum was een afsluiter die de bezoekers met een goed gevoel naar de bar bracht.
Toen na een half uur Khanate (foto links) aantrad, was het gedaan met de pret. Uitgebreid en voor iedereen te horen werden de gitaren gestemd. Verder werd er gezwegen. Na een sample van ijzingwekkend gegil met een verre echo werd het eerste akkoord aangeslagen. Toen het tweede. Toen het derde. Drummer Tim Wyskida leek als dirigent te fungeren; elke sporadische klap die hij gaf op zijn drumkit werd begeleid door weer een dissonant akkoord, waarvan de lage tonen je borstbeen deden trillen. Op dat moment had de piepkleine frontman Alan Dubin zijn scheur nog niet opengetrokken. Bij hem geen grunt, maar gekrijs. Demonisch gejammer. Alsof hij zijn vingers tussen de deur kreeg.
Van Khanate wordt gezegd dat het een nieuw geluid brengt. Een verzameling van death- en blackmetal, ultra-zwaar en ultra-langzaam gebracht. Kortom doommetal. Voor muziek die zoveel in zich herbergt is het dodelijk saai. Hiernaast wordt het versleten voor experimentele muziek. Het experiment zal er in liggen dat elk nummer met hetzelfde akkoord van start gaat. Het boeiendste van het optreden was het kijken naar de bierflesjes die langzaam van hun plaats trilden. De eerste compositie duurde achttien minuten, de tweede elf, de derde tegen de twintig. Het publiek, dat lichtjes uitdunde na verloop van tijd, reageerde grotendeels enthousiast. Na een klein uur ging de band af. Luidkeels en met bierflesjes trommelend op de rand van het podium werd om meer gevraagd. En meer kwam er. Het viertal ging weer staan en het eerste akkoord werd aangeslagen. Hierna kwam het tweede.
Khanate heeft kraak noch smaak. Afwisseling is geen ambitie hier. Het gaat om het zover mogelijk doorvoeren van monotonie en herhaling, in een moordend langzaam tempo. De band brengt een soundtrack voor depressie. Hoogstwaarschijnlijk is dat ook het doel van Khanate. De bandleden zelf zullen niet ontevreden zijn. Maar maak maar eens goede muziek van een dergelijke donkerheid.
http://www.kindamuzik.net/live/khanate/khanate-troum/6087/
Meer Khanate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/khanate
Deel dit artikel: