Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In Argentinië is ze een hele naam, maar in de lage landen geniet Juana Molina slechts een bescheiden reputatie. Son is haar vierde plaat en haar derde voor het Britse Domino, dat bekend staat als een label voor onafhankelijke, links van het midden te plaatsen (pop)muziek. De liedjes op Son worden gezongen in het Spaans, dus ik hoef niet eens te doen alsof ik weet waar ze over gaan. ‘Son’ is Spaans voor klank, zoveel weet ik wel, dus neem ik gemakshalve aan dat de muziek die hier gepresenteerd wordt het ook voornamelijk van haar klanken moet hebben en niet van haar maatschappelijke, politieke, of zelfs maar persoonlijke betekenis.
Hoewel Molina in eigen land een bekende televisiepersoonlijkheid is, lijkt ze op Son voornamelijk voor zichzelf te zingen. Haar van een lichte ruis voorziene stem roept vervolgens associaties op met mistige ochtenden in het bos. De instrumentale begeleiding sluit daarop niet aan met een ambachtelijke liedjesstructuur, maar is met gebruik van keyboards eerder minimaal getoonzet en voorzien van vreemdsoortige geluiden, al dan niet aan de natuur ontleend, zoals vogelgetjilp en kattengejammer. Ook het gebruik van samples geeft de muziek een moderne ambiance.
De elektronica zit er wel eens net naast, waardoor de muziek soms onaangenaam wringt. Het kattengejammer in het vierde nummer is echter het enige moment waarop ik de neiging had deze plaat uit te zetten, maar zelfs op een mistige ochtend in het bos wordt de stilte wel eens verstoord door een opgeschrikt hert dat wegvlucht, of een ekster die gestoord in zijn bezigheden met luid gekwetter op de wieken gaat. Over het algemeen onnadrukkelijk aanwezig vullen de voortkabbelende liedjes de kamer op een aangename wijze; meer wil deze muziek niet bewerkstelligen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/juana-molina/son/13030/
Meer Juana Molina op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/juana-molina
Deel dit artikel: