Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Spannend en opwindend zijn ze niet, maar wat kan Josh Rouse toch fijne liedjes schrijven. Het is wel even geleden dat dit gezegd kon worden. De verhuizing naar Valencia en zijn relatie met een Spaanse deden de muziek van de Amerikaan geen goed. De lokale klanken, ritmes en muzikanten leverden gezapig werk op. Met elke release werd de hoop op een nieuwe Nashville weer een stukje kleiner.
Het is dan ook verrassend dat The Happiness Waltz in de buurt van het onbetwiste meesterwerk komt. Qua geluid, composities en kwaliteit zit Rouse weer tegen zijn topvorm aan. Luchtige liedjes met ijzersterke, zoete melodieën, die gespeeld worden door een band die begrijpt dat niet elk gaatje gevuld hoeft te worden.
Rouse is inmiddels vader geworden en zingt over de zegeningen van zijn nieuwe levenssituatie. Hij is gelukkiger dan ooit. De zonnige en positieve gloed die over de muziek straalt, werkt aanstekelijk. "A simple pleasure that is all I really want", zingt Rouse en de luisteraar kan alleen maar hetzelfde wensen.
Ongemerkt is dit alweer zijn twaalfde album in vijftien jaar tijd. Rouse is van een schuchtere singer-songwriter uitgegroeid tot een vakman die zijn zaakjes op orde heeft. Een vaste schare fans stelt hem in staat om (letterlijk) zijn muze te volgen. Het vertrouwen dat zij in Rouse hebben, door een financiële bijdrage aan deze plaat te leveren, wordt dubbel en dwars terugbetaald. The Happiness Waltz is meer dan een simple pleasure. Veel meer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/josh-rouse/the-happiness-waltz/23899/
Meer Josh Rouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/josh-rouse
Deel dit artikel: