Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vijf stemmen zetten zonder enige instrumentale begeleiding om de beurt zachtjes een melodie in: de stemmen zwellen aan, en houden even abrupt weer op. Het blijft even stil, zodat het voorafgaande even kan bezinken. Vervolgens zetten de stemmen weer in, cirkelen een tijdje om elkaar heen, worden luider, dan weer zachter, en zetten een nieuw thema in. Er worden geen woorden gezongen, maar slechts vocale klanken.
In dertien minuten tijd ben je een ander mens dankzij het adembenemend mooie stuk ‘Frammenti del Sappho’ van John Zorn. Het is een hoogtepunt in zijn oeuvre als componist. Niet alleen kent het gebruik van slechts vocalisten een prachtig sereen effect, ook speelt hij mooi met de dynamiek en het volume van de individuele stemmen en maakt hij optimaal gebruik van de emotionele impact van eenvoudig klinkende mineurmelodieën, die prachtig meerstemmig gezongen worden. Dit soort semi-religieuze muziek vind je eerder bij een componist als Arvo Pärt, maar zeker niet bij enfant terrible Zorn. Zelf noemt hij het stuk een vorm van ‘Renaissance Minimalisme’.
Op de overige twee composities op deze cd is Zorn thuis in moderne tijden en weet hij op indrukwekkende manier de electronica van Ikue Mori te koppelen aan de klanken van fluit, viool, harp en percussie in het stuk ‘Orphee’. Hoewel hier veel prachtige momenten zijn waar te nemen, mist het de diepgang en emotionele directheid die het stuk ‘Frammenti del Sappho’ heeft, ook omdat Zorn zich hier van zijn fragmentarische jump-cut stijl bedient waar in hoog tempo het ene idee het andere opvolgt en nergens wordt uitgewerkt. Ook in het afsluitende strijktrio ‘Walpurgisnacht’ wordt dit nogmaals bevestigd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-zorn/mysterium/11809/
Meer John Zorn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-zorn
Deel dit artikel: