• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

John Zorn - Mike Patton – Joey Baron – Trevor Dunn / Othin Spake

Zorn orchestreert zijn imitator.
28 november 2006, AB, Brussel

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 04 december 2006

Othin Spake is het nieuwe vehikel waarmee muzikale duizendpoot Mauro Pawlowski momenteel de podia onveilig maakt. Daarbij staan Teun Verbruggen en Jozef Dumoulin hem bij, de één vanachter zijn drumstel en de ander op keyboards. Othin Spake bouwt rustig één lange compositie op waarbij Pawlowski’s gitaar vaak te leen gaat bij de oude stonergeluiden, gestript tot de kale essentie. Verbruggen schippert tussen jazzcomposities en minimalisme. Zo ontwikkelt Othin Spake een geluidspallet dat gaandeweg verschillende vormen aanneemt, van introvert tot broeierig met inbegrip van zowat alles wat ertussen ligt. Helaas eerbiedigt de band daarbij de regels van het spel en blijft het iets te beredeneerd minutieus tussen de lijntjes. Echt brokken maakt de compositie niet.

Dat kan allerminst gezegd worden van Moonchild, het project dat Mike Patton, Trevor Dunn, Joey Baron en John Zorn in de AB samenbracht. Zorns rol bleek beperkt tot die van het grote genie achter de compositie – in de aankondiging kreeg hij de vage term sounddesign achter zijn naam geplakt - en helaas kregen we hem, afgezien van het bisnummer, niet te zien. Moonchild is natuurlijk ook een compositie die Zorn schreef met het oog op uitvoering door dat specifieke drietal waarbij hij wel degelijk rekening hield met Pattons extreme stembereik, Barons maniakale drumstijl en Dunns kundige omgang met het voor de gelegenheid zwaar vervormde basgeluid. De laatste twee zijn natuurlijk als vaste Masada-spelers al lang trouwe bondgenoten van Zorn. Toen Patton een paar jaar geleden op de Naked City reünie het vocale gedeelte voor zijn rekening mocht nemen begon er een samenwerking tussen de fan en zijn grote voorbeeld.

Van loeiharde teringherrie tot ingehouden spanning, het jazzhardcoreproject van Zorn tast vanaf de eerste noten van ‘Hellfire’ grenzen af en doet precies wat het behoort te doen. Daarbij staat vooral Patton in de kijker met de vocale kunstjes en gekkebekketrekkerij die hij zich bij Fantômas, Mr. Bungle, Peeping Tom en zijn vele andere projecten eigen maakte. Maar toch is Moonchild meer dan een solovoorstelling van Mike Patton en dat ligt aan de gedreven ritmesectie. En uiteraard eveneens aan het genie van Zorn dat de compositie zodanig uitdacht dat er geen mindere momenten te bespeuren waren. Alleen zou de fysieke inbreng van de meester zelve wel iets groter mogen zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/john-zorn/john-zorn-mike-patton-joey-baron-trevor-dunn-othin-spake/14525/
Meer John Zorn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-zorn