http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Jim White | Transnormal Skiperoo

Huiveringwekkende gothic countrysoul.
CD, Luaka Bop/V2

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 03 oktober 2007

"My record speaks for itself", staat te lezen op de achterzijde van het nieuwe album van Jim White. Dat klopt wel. Na zijn drie eerdere platen is Transnormal Skiperoo geen daverende verrassing, wat niet wil zeggen dat het een overbodige plaat is. Het is de bestendiging van een geheel eigen kunstenaarschap, verklankt in muziek die vertrouwd en tevens geheel eigen klinkt.

Jim White loopt al tegen de vijftig. Dat Transnormal Skiperoo pas zijn vierde plaat is, komt omdat hij niet zijn gehele leven popmuzikant is geweest. Opgegroeid in Pensacola in de Amerikaanse staat Florida is hij begonnen als professioneel surfer, waarna hij onder meer baantjes heeft gehad als taxichauffeur en fotomodel, voordat hij zijn stiel vond als schrijver en vertolker van huiveringwekkende gothic countrysoul.

De soul in de muziek van Jim White komt rechtstreeks uit de kerk. Al sinds zijn debuut Wrong-Eyed Jesus! is zijn werk doortrokken van godvruchtigheid, met speciale aandacht voor de arme drommels die er ook weinig aan kunnen doen dat ze op het slechte pad zijn geraakt. Zij bevolken opnieuw het merendeel van de liedjes op Transnormal Skiperoo.

White zelf is nog goed terechtgekomen en hij opent zijn nieuwe album dan ook met een schets van de groene, grazige weiden waar hij momenteel vertoeft, 'A Town Called Amen', om tegen het einde zijn dochters te bezingen in 'Pieces of Heaven'. Ondertussen ontmoeten we Whites habitués, zoals daar zijn: bajesklanten, drugsdealers, misfits en krankzinnigen.

Dat is meer dan genoeg uitleg bij een afwisselend album dat verder voor zichzelf spreekt. Laat daarbij gezegd zijn dat er ook muzikaal voldoende variatie is, van kale countrysoul tot uitgewerkte productienummers. Hierbij zorgen de details, zoals vogelgefluit, een gospelkoor in de verte of piepende kinderfietswieltjes, voor die kenmerkende, spookachtige sfeer van Jim Whites muziek.