• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jay Farrar | Terroir Blues

Nog soberder, nog melancholischer en nog ontoegankelijker.
CD, Act/Resist/Sonic Rendezvous

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 01 december 2003

Terroir Blues, de titel van de meest recente cd van Jay Farrar, verklapt al genoeg. Met het sobere openingsnummer 'No Rolling Back', waarin hij zijn herkenbare stemgeluid loslaat, weten wij meteen dat goedzit. Dat het experiment van Sebastopol, zijn ambitieuze solodebuut uit 2001, niet helemaal losgelaten is, constateren wij met het tweede en buitenaardse nummer 'Space Junk', dat in maar liefst zes (korte) hoofdstukken over de hele cd is uitgespreid. Ook de nummers 'Hard Is the Fall', 'Hanging on to You', 'Heart on the Ground' en All of Your Might' bestaan vreemd genoeg uit meerdere delen. De vierentwintig tracks overschrijden de speelduur van één uur, daarmee is Terroir Blues geen gemakkelijke luisterstrip. Ondanks de zware hap en de merkwaardige keuze om sommige tracks op te splitsen, durven wij het zonder meer aan om Terroir Blues uit te roepen tot één van de allerbeste cd's van dit jaar.

Als medestichter van Uncle Tupelo en de belangrijkste spil van Son Volt kent Jay Farrar een rijk repertoire, maar is vaak genoeg het slachtoffer geweest van zijn eigenzinnige creativiteit. De relaties met recordlabels verliepen lang niet altijd soepel. Na Wide Swing Tremolo, het teleurstellende afscheidsalbum van Son Volt, zagen wij het met alle probeersels en abstracties bijzonder somber in voor de pionier van alt. country, maar na een lange stilte won hij met het eerder genoemde Sebastopol ons vertrouwen. Sebastopol was weliswaar geen Trace, het onovertroffen debuutalbum van Son Volt, of het vervolg daarop, Straightaways, maar nummers als 'Voodoo Candle', 'Barstow' en 'Drain' maakten toch een heleboel goed.

En dan nu Terroir Blues, dat veel soberder, ontoegankelijker en melancholischer klinkt, maakt zowaar nog meer goed. De kracht schuilt deze keer naast de soberheid in het geniale en jazzy gitaarwerk van Jay Farrar en Mark Spencer. De laatste genoemde kennen wij van zijn ongeëvenaarde grondwerk voor The Blood Oranges en het begeleiden van Richard Buckner op zijn laatste tournee. Op Terroir Blues begeleidt op eenzelfde manier Jay Farrar. Het onnodige geëxperimenteer op slechts een handjevol tracks weegt nauwelijks op tegen briljante vondsten van songs als onder andere 'California', 'Dent County', 'Out on the Road' en met het name het tweede deel van 'Hard Is the Fall'. Voor sommigen wordt de depressiviteit, die gedurende een uur is uitgestrooid over vierentwintig tracks, na een paar songs niet iets teveel van het goede, maar voor ons vloog de schoonheid in no time voorbij.

Jay Farrar speelt van 11 tot en met 16 december in Nederland, waaronder 16 december in Paradiso met Greg Trooper in het voorprogramma.

http://www.kindamuzik.net/recensie/jay-farrar/terroir-blues/4699/
Meer Jay Farrar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jay-farrar