http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jane | Coconuts
Te wazig, te sloom, te statisch, te middelmatig.
CD, Psych-O-Path/Clearspot
Tekst: Joris Heemskerk
Publicatiedatum: 07 december 2005
Het punt van Animal Collective is dat elk lid van de crew zo creatief is dat ze zonder scrupules spelen met de elasticiteit van hokjesgeesten. En dat vinden die hokjesgeesten bijzonder onprettig. Toegegeven; het is makkelijk, voor lezer én recensent, als een groep netjes binnen de lijnen van haar afgesproken indie-territorium blijft, maar hebben we aan één Death Cab For Cutie niet genoeg? Dat bedoel ik.
Jane is zo’n creatieve kruisbestuiving. Animal Collective’s Noah Lennox en DJ Scott Mou riepen Jane in het leven om samen hun passie voor dance naar eigen recept te interpreteren. Dat heeft verder weinig te maken met house, techno, four to the floor beats en trance-climaxen. Het heeft te maken met het uitrekken van bestaande ideeën en hokjes. Creativiteit voorop en dat wordt in Jane’s geval een abstracte vorm van ambient, iets waar we eerder al van konden genieten op Berserker, dat eigenlijk de tweede plaat van het duo is. In 2002 was Coconuts al in gelimiteerde oplage verkrijgbaar bij distributeur Other Music. Alleen bestemd voor dat handjevol experimentele freaks, vooral wonend in de Verenigde Staten. Na het relatieve succesje van Berserker greep Psych-O-Path zijn kans om het kleinood de wijde wereld in te schieten. Of dat een aanwinst is, is twijfelachtig. Het album is een beetje teveel van het druilerige, het mist een bepaalde mate van soul, gevoel dus.
De drieëntwintig minuten industrial house (geef het beestje maar een naam) van het titelnummer beginnen de slome trip. Lennox’ bewerkte vocalen zweven als vrije geesten door en over koppige ritmiek die zich ergens in het niemandsland tussen Harold Budds ambientstructuren en Cans meedogenloze grooves bevindt. ‘Ossie’ is dan net ietsje gevarieerder en avontuurlijker. Beginnend met knisperende ambient en bewerkte draaitafel scratches, langzaam transformerend in een autistische Throbbing Gristle-groove. Aan het eind pompt Mou er zelfs een 4/4-beat in die je weer met beide benen in de buurt van een dansvloer laat landen. Lastig plaatje, het is te beweeglijk om ambient te zijn, te statisch om van ambient house te kunnen spreken en te zielloos om in de buurt van Throbbing Gristle’s industrial te komen. Geef mij Berserker maar, dit is een beetje overbodig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jane-6106/coconuts/11414/
Meer Jane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jane-6106
Deel dit artikel: