• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jane: de ingehouden Berserker

Jane is een project van Scott Mou en Noah Lennox (Panda Bear). Beide heren deelden de interesse in alternatieve dansmuziek. Ik hoorde hun volwaardige cd, verschenen op het Paw Tracks-label, die een vlotte beat toonde, gecombineerd met sfeervolle improvisaties. Twee iets sterkere en twee wat zwakkere improvisaties wekten mijn interesse.

Tekst: Gerald Van Waes

Publicatiedatum: 16 juni 2005

Hoe heb je de naam Jane gekozen?
S.: “Noah had de naam voorgesteld en ik dacht: “Waarom niet?” Noah's computernaam is 'Jane'. Persoonlijk hield ik van het vrouwelijke aspect van de naam. Wij beiden eigenlijk. Maar we kunnen de naam ook veranderen in JA NE, zoals het reeds op de cover staat. Iemand vroeg me ooit of er een Beuys-referentie is. Dat is niet het geval, maar die associatie bevalt me wel.”

Jullie kennen elkaar van Other Music?
S.: “We hebben er samen gewerkt, maar Noah werkt daar nu niet meer.”

Op de presentatie van je cd stond dat je je hebt laten beïnvloeden door bepaalde dansscenes. Vanwaar die invloed?
S.: “Alle soorten muziek beluisteren, van slecht tot goed, vind ik nuttig. Het goede materiaal geeft ons perspectieven, terwijl het slechte materiaal ons aanzet om het beter te doen. Het is leuk de kans te hebben iets tegen die slechte muziek te doen. Wat de invloed van electromuziek betreft: ik was reeds jaren een techno-dj, samen met bekende gast-dj's uit Duitsland. Wij houden beiden erg van techno en house. Belangrijk is ook dat we met Jane muziek wilden maken met aspecten van de elektronische muziek die ons bevielen, gecombineerd met de kwaliteiten die we er nog in misten maar die we toch noodzakelijk vonden. Ik hou er wel van om Jane als 'verkeerde techno' te beschouwen. Ik vertel mijn 'techno'-vrienden’ zelfs niet van Jane, tenzij ik weet dat ze zeer open van geest zijn. Ik denk dat de meeste technofans zouden afhaken bij Jane, net als de extreme indietypes trouwens, en dat hoort ook zo.”

Als ik nog steeds over die scenes mag hebben, wat gaf je eigenlijk de meeste ideeën?
S.: “Ten eerste en voornamelijk Theo Parrish. Ik hoorde zijn muziek voor het eerst zo'n zes jaar geleden. Mij raakte onmiddellijk de simpele, ruwe, handmade & handpicked muziek vol toewijding en kwaliteit. Ik kan me ook terugvinden in bepaalde Muzlimgause-platen, maar niet in alle 299. Ook ben ik een Kompakt-fan van het eerste uur. Verder: Reinhard and Wolfgang Voigt. De deep house van Frank's Lounge uit de late jaren ‘90 heeft voor mij een kerkachtige kwaliteit van echte house. Sommige mensen willen Arthur Russell vermelden bij ons, maar ik had zijn muziek niet eens gehoord, afgezien van ‘Is it all over my face’, totdat Audika zijn muziek heruitgaf. Natuurlijk houden we beiden van zijn muziek en er is een verwantschap in geluid, maar, hoe gek ook, we hadden het meeste van ons materiaal al opgenomen, zelfs de track ‘Treehouse’, voor we Arthur Russell gehoord hadden.”

Welke instrumenten en improvisatietechnieken gebruikte je eigenlijk bij Jane?
S.: “We begonnen met twee platenspelers, een mengtafel, een microfoon, wat effecten en een keyboard. Het was niet echt onze bedoeling, maar in feite gebruikten we hetzelfde als in de hiphop wordt gebruikt, op dezelfde manier waarop zij een eigentijdse hiphopsound proberen te creëren. Wij gebruikten deze middelen vooral om muziek te maken die niet bestond, en die in de eerste plaats onszelf aansprak. Het gebeurt wel met dezelfde middelen en met goedkope samplers en effecten. We gebruiken ook allebei een gitaar.”

Zijn er enige ideologische of muzikale verbanden tussen Panda Bear, Animal Collective en Black Dice of zelfs binnen het label Paw Tracks?
S.: “Jazeker, maar op een simpele manier. Het gaat er gewoon om de muziek te maken waarvan je houdt, met de mensen die je graag om je heen hebt. Er is een fundamenteel verlangen om muziek te creëren die rauw is, die een zekere stap vooruit is, en die een emotionele uitdrukking in zich draagt. Zoiets kun je niet bereiken met een ingehuurde gast met hippe look en toffe haarstijl. Eerlijke en echte muziek begint dus met de mensen die erin betrokken zijn. Dat maakt het verschil.”

Hoe groot is het 'Berserker'-element bij Jane?
S.: Ha! (lacht) Eigenlijk wilden we wel 'Berserker' gaan, in een jam waarin iedereen zijn agressie zou botvieren, maar het werd juist iets heel zachtaardigs. Op de hoes zie je het nog, en het zit nog in onze spirit. Ik moet zeggen dat Noah en ik niet het type zijn om een robbertje te vechten, maar we zouden er ook niet voor terugschrikken om te doden als we niet anders zouden kunnen.”

Ga je met Jane ook live optreden, of blijft het meer een cd-project?
S.: “Waarschijnlijk zullen we in de winter in Europa op tournee gaan. En ik hoop ook dat we ooit voor onze Aziatische broeders kunnen gaan spelen.”

Coconuts, de eerste cd-r, zal in de herfst heruitgegeven worden op cd door Psych-O-Path Records.

http://www.kindamuzik.net/interview/jane-6106/jane-de-ingehouden-berserker/9802/
Meer Jane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jane-6106