Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een benauwd gekras kondigt de aardverschuiving aan. De lucht gaapt en draait zich op haar inktzwarte rug. Dan regent het lood en de grond begint te beven. Mensen trekken zich massaal terug van de straat. Schuilkelders gaan open. Er broeit chaos. Even is het stil - laatste adem.
Achter de naam Jambinai mag dan een handvol Koreanen schuilgaan, wanneer de breekmachine draait ontstaat er een bijna onaards natuurgeweld. Het soort geweld dat boomwortels uit de grond ploegt, daken van huizen rukt en mensen van onder viaducten sleurt. Muziek voor een geblakerde vuilput.
Dwars door het brute gitaarlawaai en de beukherrie komen flarden van het fundament tevoorschijn: traditionele Koreaanse folkmuziek. Niet de gezellige klanken van een prieelensemble, maar vervormde, krassende, huilende sirenes - piri, haegum en geomungo. Ze bloeden rechtstreeks het inktzwarte panorama van Jambinai in. Dan lanceert er iemand tijdens 'Abyss' ineens een ijskoude monoloog, recht in het gezicht van de luisteraar. Stenen lettergrepen, op ijzer uitgeslagen marsritmes, ronkende ruis en dreiging. Links en rechts waaien de schimmen van Godspeed You! Black Emperor en Mogwai om alweer heel snel uit het zicht te verdwijnen.
Er is veel schaduw en licht, en er zijn momenten van rust die meer angst ademen dan voorhamers en vuistslagen. Een aanhoudende stroom vreemde geluiden en beelden dondert de kamer binnen, tot alle muren gestript zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jambinai/a-hermitage/26747/
Meer Jambinai op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jambinai
Deel dit artikel: