Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onlangs trad Jóhann Jóhannsson op in een kerk in Gent. Het was er steenkoud, er was er geen drankje te krijgen en stond er een gigantische rij voor het enige toilet. Toch zat de kerk vol. Het zegt iets over de reputatie van de IJslandse componist. Maar ook over z'n fans, die snappen dat een kerk perfect past bij de fragiele, pastorale muziek die Jóhannsson maakt.
De IJslander bracht sinds 2002 een handvol albums uit op sfeergrossiers als Touch en 4AD, met Englabörn als bekendste voorbeeld. Dat was zo'n album waarmee je je ouwe heer kon overtuigen dat er wel degelijk mooie moderne klassieke muziek bestaat. Hetzelfde geldt voor Fordlandia.
Jóhannsson bouwt zijn introverte composities met zachtjes zoemende elektronica en een ijzersterk strijkorkest, soms aangevuld met fagot, pijporgel en piano. Daarvoor neemt hij de tijd en geeft hij bovendien de instrumenten alle ruimte. Zo is 'The Rocket Builder' weinig meer dan wat teder pianospel en een handvol violen. Halverwege valt alles plotsklaps stil, om daarna op wolken van cello en toetsen traag richting finale te drijven. Soms wijkt Jóhannsson af van zijn orkestaanpak. Zo haalt hij op 'The Great God Pan Is Dead' een heus koor binnen de muren, maar ook zij worden gemaand het enorm rustig aan te doen. Sttttt, hoor je dat orgel?
Met de kerstdagen voor de deur is de timing van deze ijzig mooie plaat natuurlijk perfect. Ook bij het gebrek aan harde kerkbanken word je vanzelf stil van de muziek op Fordlandia.
http://www.kindamuzik.net/recensie/j-hann-j-hannsson/fordlandia/17793/
Meer Jóhann Jóhannsson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/j-hann-j-hannsson
Deel dit artikel: