• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

iLiKETRAiNS | He Who Saw the Deep

De zwartste Britse plaat van het jaar.
CD, iLR

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 15 november 2010

Vanuit Leeds maakt iLiKETRAiNS in 2006 indruk met het warmbloedige en hoogst melancholieke Elegies to Lessons Learnt. Breedvoerige gitaarrock krijgt op het debuut gezelschap van een heuse geschiedenisles, waar de band in elk nummer een historisch gegeven tot onderwerp neemt. Pubverhalen of liedjes om meisjes aan het dansen te brengen zijn niet besteed aan deze studeerkamermuzikanten. Zij betonen zich zo veeleer verwant aan bijvoorbeeld British Sea Power.

Het model dat voor Einstürzende Neubauten werkt, past ook iLiKETRAiNS succesvol toe. Je kon intekenen op een van de vele uitvoeringen van de release en instrumenten en zelfs de credits op de hoes werden verkocht. Zo vergaarde de groep het benodigde kapitaal. De investeerders die blind (of liever: ongehoord of doof) hun geld aan de heren toevertrouwden, kunnen gerust zijn: He Who Saw the Deep overklast de eersteling en verheelt grootse ambities geenszins.

Het lijkt een contradictio in terminis: postrock met zang, en toch is dat precies de stiel van iLiKETRAiNS. Bij vlagen waaien dan ook sferen langs die herinneren aan het Japanse Mono of Mogwai op contemplatieve momenten. David Martins baritonstem trekt iLiKETRAiNS, geholpen door weinig opbeurende teksten, bovendien naar regionen waar Editors en Joy Division te vinden zijn. Groots en meeslepend uitpakken betekent echter niet dat He Who Saw the Deep verzandt in pretentieus veterstaren. In tegendeel: meer dan op het debuut werkt de groep vaardig met pakkende drive en een zekere poppy touch; nog steeds in de buurt van British Sea Power.

"A snake can shed its skin but never change", zingt Martin in 'Progress is a Snake' en die zin kan onverkort op zijn band van toepassing verklaard worden. De typische iLiKETRAiNS-klank staat fier overeind; al wordt die op He Who Saw the Deep richting meer mainstreamachtige oorden gedirigeerd. Waar sombermansrock zich nog steeds mag verheugen in een gezonde belangstelling van een groot publiek, legt deze stap iLIKETRAiNS waarschijnlijk geen windeieren. De ambitie de sprong in het diepe te wagen, op naar grotere successen, wordt vast geruggensteund door een van de beste en zwartste Britse platen van het jaar.

http://www.kindamuzik.net/recensie/iliketrains/he-who-saw-the-deep/20892/
Meer iLiKETRAiNS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iliketrains