• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

I Like Trains

I like trains.They like trains. We like I Like Trains even more.
28 oktober 2012, De Boerderij, Geleen

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 29 oktober 2012

I Like Trains op een mooie zondagmiddag in de Limburgse provinciestad Geleen? Klinkt te mooi om waar te zijn maar het is niet, dankzij de organisatie van Geleen Calling, het festival dat 24 november zijn vijfde editie beleeft. Een heuse pre party, en ook nog een vertraagde, aangezien het optreden eigenlijk in mei had moeten plaatsvinden. Zanger David Martin kreeg de mazelen of de waterpokken en een hele tour moest afgezegd worden. Gelukkig niks van dat alles nu.

Eerst mag lokaal talent Jop Ostendorf de bijna uitverkochte zaal opwarmen en dat doet hij met zijn zestien jaar verdomd goed. Hij staat weliswaar solo op het podium, maar is meer eenmansband dan singer-songwriter. Hij heeft alle begeleidingspartijen in zijn keyboard geprogrammeerd en speelt op zijn akoestische gitaar een aantal erg mooie liedjes - ergens tussen Ben Christophers en Radiohead. Niet alle nummers zijn even goed; zeker als hij de zwaarmoedigheid laat varen in de wat vrolijker klinkende liedjes wordt het iets te onopvallend. Op de momenten met meer dramatiek en melancholie overtuigt hij echter volkomen. En hij heeft ook nog een goede, volle stem. Daar gaan we meer van horen.

Voor David Martin mag de zondagmiddag dan wel wat raar aanvoelen als tijdstip om op te treden, dat heeft geen enkele invloed op hem en zijn band. I Like Trains moet het duidelijk niet van de podiumpresentatie hebben, maar daardoor is er des te meer aandacht voor de mooie projecties en vooral voor de onvoorstelbare pracht van de melodieën en de liedjes. De laatste jaren is het aandeel van postpunk en wave steeds groter geworden, terwijl de postrock wat naar de achtergrond verdween.

Wat vandaag echter vooral opvalt is dat I Like Trains nog steeds wezenlijk anders klinkt dan Editors of Interpol, juist door die postrockdynamiek. Laag over laag over laag, soms drie gitaren die een ander thema spelen en elkaar nooit in de weg zitten, maar vol subtiliteiten zijn. Op het eerste gehoor lijken het redelijk simpele en dansbare sombermansliedjes, maar uiteindelijk blijken ze nog net zulke uitgebreide verhalen te vertellen als het oudere, trage postrock-met-Joy-Divisionzang-werk. Juist díe kwaliteit - het schetsen van een verhaal met enorme diepgang en eindeloze melancholie - is minstens zo alomtegenwoordig als bij de überdramatische, uitgesponnen, bijna stilstaande songs van enkele jaren geleden. Kippenvelconcert.

Foto I Like Trains van René Bradwolff

http://www.kindamuzik.net/live/iliketrains/i-like-trains/23342/
Meer iLiKETRAiNS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iliketrains