http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

I Am Kloot | Sky at Night

Verlaat vuurwerk.
CD, Shepherd Moon

Tekst: Sander Schoemaker

Publicatiedatum: 25 oktober 2010

De muziek van de Britse formatie I Am Kloot laat zich moeilijk plaatsen. De bedachtzame, slimme en diep ironische liedjes van John Bramwell hebben een karrenvracht aan lofprijzingen van critici opgeleverd. Bij het grote publiek wilde het nooit erg lukken, ondanks het feit dat een typische I Am Klootplaat toch bijzonder goed in het gehoor ligt. Ook The Sky at Night staat weer vol met zacht in het oor liggende nummers met scherpe teksten.

Het album klinkt wederom voller dan de voorgaande, alsof Bramwell en kompanen steeds meer instrumenten durven op te pakken. De kracht van de band ligt echter in lofi-liedjes waarin man en gitaar de hoofdrol spelen. Op voorgaande platen bewees I Am Kloot de overdonderende macht van stem en snaar. Ook op The Sky at Night klinkt het vuurwerk het best op afstand.

Zulk een balans is wel gevoelig en zeer kwetsbaar. Zeker tijdens de eerste helft van de cd overstemt de band zichzelf door net iets te willen doen om de puurheid van het eerdere werk echt vast te houden. Misschien is dat ook wel de reden dat het ultieme succesnummer 'Proof' er nog een keer op staat. Juist op dat moment raakt I Am Kloot de juiste snaar met een nieuwe bewerking die net zo aangrijpend is als het origineel, maar net iets volwassener klinkt.

Toch heeft zoiets een beetje de schijn van verloren creativiteit, die ook doorschemert in de teksten. Die zijn toch iets minder interessant dan bijvoorbeeld dat prachtige 'Proof'. Wat overigens niet betekent dat er niets te beleven valt. Voor de oplettende luisteraar is The Sky at Night een beetje een conceptplaat, met veel gemijmer over en in de ruimte, de hemel en de lucht. Juist daarom is het zo jammer dat de schijf zo laat op gang komt.

Pas in het een-na-laatste nummer breekt de lucht open en pakt Bramwell je met vervormde stem en blazers ineens bij de strot. Deze donderslag bij heldere hemel duurt een volle zes minuten en laat horen hoe de rest van het album eigenlijk had moeten klinken.