Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het guitige jongetje op de hoes van Talk Is Cheap roept het vermoeden op dat we hier de begeleidende muziek van die goede oude serie The Rascals hebben. Ook dat stoute, dat kwajongensachtige. Klopt ook wel, want dat boefke van de hoes is een jonge Henry Rollins, die puber op midlife crisis-gerechtigde leeftijd. De kleine krachtpatser trakteert ons nu al geruime tijd op spoken word-cd’s. Met succes, want waar het gros der muzikanten uitblinkt in eendimensionaliteit heeft de kleine man met succes een spectrum aan andere activiteiten ontwikkeld. Schrijver, acteur, zanger (nou ja, frontman), platenbaas, bodybuilder en dus ook performer.
Zoals hijzelf ook al eens stelde, kan Henry niet echt in iets uitblinken. Dus als ie iets doet, moet dat gecompenseerd worden door een overmaximale inzet. Voor meer dan twee uur rost Rollins dan ook met ongekende intensiteit en humor door een show over wat hem dwarszit: massacultuur, reality shows en mijn favoriet: vriendinnetjes die het mannelijk deel der concertgangers plagen. Ze gaan met een vriendje mee naar een concert, maar na een kwartier willen ze ook weer weg. Anders wordt er niet meer geneukt. Basta.
Maar eigenlijk gaat Talk Is Cheap vol. 2 ook over waar de man voor leeft. Luister naar de twee stukken over Kiss. Over hoe de anti-fan Henry door zijn fanatieke drummer (“We moeten een oplossing vinden voor mensen die niet van Kiss houden”) plotsklaps met 'Detroit Rock City' staat mee te gillen. Na een lange confrontatie met de beruchte Kiss Army, dat wel. Mannen die met één lettergreep praten en vriendinnen hebben met onwaarschijnlijk ronde en volgetatoeëerde DD-cups. Een hilarische monoloog en tegelijkertijd een oprechte ode aan de Rock.
Ondanks zijn gevorderde leeftijd is Rollins dus geen verbitterde oude zak geworden. Iemand met zoveel bagage heeft gewoon gelijk. Jamiroquay ís toch een kutband? En al die bands uit Engeland met hun ongeïnteresseerde, nonchalante houding (“Uh...dit is onze hit...geloof ik.”) zijn toch ook kut? En is Kiss, door hun toewijding aan de Rock (zie die hoofdletter prijken), juist niet goddelijk? Is dat niet een universele boodschap? Nee? Donder dan op en ga op Myspace naar een nieuwe hype zoeken. Henry blijft gewoon staan, toegewijd, met die karakteristieke kin omhoog. Kopen deze dubbelaar, voor één avond heb je geen tv nodig voor amusement van het hoogste niveau.
http://www.kindamuzik.net/recensie/henry-rollins/talk-is-cheap-vol-2/13180/
Meer Henry Rollins op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/henry-rollins
Deel dit artikel: