• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Garbage | Bleed like me

Catchy poprock met loeiende gitaren
CD, Warner/Warner

Tekst: Karen Stevens

Publicatiedatum: 04 mei 2005

Miserie troef, vorig jaar, voor de radiovriendelijke gitaarrockband Garbage. Een snode, inmiddels reeds chirurgisch verwijderde stembandcyste bezorgde zangeres Shirley Manson de schrik van haar leven, drummer Butch Vig zette zich vast in een huwelijk en de band kreeg te maken met de hele santekraam van artistieke meningsverschillen. Onkruid vergaat echter niet en een nieuw, bloedrood album ligt in de winkelrekken.

Het meest kenmerkende aan Bleed like me (wat een dramatische titel) is de overduidelijke aanwezigheid van De Elektrische Gitaar. Positief, want de drie producers onder de bandleden hadden op de vorige twee Garbage-platen te veel technische snufjes toegepast. Verwacht echter geen radicale ommezwaai, want deze drie mannen zijn er als vanouds in geslaagd alle gezellige warmte weg te schaven ter bevordering van een gladde, koude sound. Opvallend in dit verband is dat het enige nummer dat niet door de band zelf is geproduceerd – het knallende openingsnummer ‘Bad Boyfriend’, met Dave Groll op drums - een van de beste songs van de plaat is. Een nadenkend “hmm” is hier wel op zijn plaats.

Verder alles wat je van Garbage kan verwachten: catchy popsongs met een ‘alternatieve’ inslag, goed voor de geloofwaardigheid bij vijftienjarige meisjes. Dit valt toe te juichen, want Garbage torent nog steeds hoog uit boven klonen als Avril Lavigne. Toppers zijn het meezing- en -springbare ‘Why do you love me’ (compleet met stil stuk en uitbarsting), ballads als ‘Metal Heart’ en ‘It’s all over but the crying’ en het poppy, semi-spoken word ‘Why don’t you come over’. De skipknop lijkt speciaal uitgevonden voor ‘The Boys wanna fight’ en ‘Sex is not the enemy’.

Gevoellozen en cynici letten beter niet op Mansons teksten, want o, wat zijn die weer emotioneel. Behalve de traditioneel van duisternis druipende passages (‘You should see my scars’ in het titelnummer) zitten er nu ook nummers met een Boodschap bij. Zo trekt Manson onbevreesd ten strijde tegen het geïdealiseerde vrouwbeeld in de media (‘Why do you love me’) en tegen de oorlog zelve (in ‘The boys wanna fight’).

Bleed like me is een puike plaat geworden. De alom aanwezige huilende gitaren geven zeker een meerwaarde aan de Poprock Met Hese Vrouw Op Zang. Als meezingbaarheid een garantie is voor succes ligt voor Garbage een rooskleurige toekomst in het verschiet.

http://www.kindamuzik.net/recensie/garbage/bleed-like-me/9423/
Meer Garbage op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/garbage