Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Europa wordt de laatste tijd overspoeld met releases van Australische bands. Enige tijd geleden was dat nog Jet, meer recent Waik en The Butterfly Effect. Allemaal komen ze uit het land van de kangoeroe. Ook Frankenbok komt daar vandaan. Deze band bestaat inmiddels al een jaar of zeven en startte haar carrière bij gebrek aan een drummer maar met een drumcomputer. Uiteindelijk werd er toch een trommelaar gevonden en twee jaar later verscheen een eerste EP. Eind 2000 werd de band opgepikt door Dark Carnival – een sublabel van Roadrunner Australië – en verscheen een tweede EP. Blood Oath is het eerste volledige album en verscheen eind vorig jaar al in het thuisland. Nederland is nu het eerste land dat ook aan de ‘Bok’ mag gaan geloven en bij gebleken succes volgt ongetwijfeld een release in de rest van de wereld.
In het thuisland werd het schijfje meer dan behoorlijk goed ontvangen en dat is geen overdreven reactie. Op Blood Oath gooit Frankenbok van alles door elkaar; van nu-metal en hardcore tot traditionele heavy metal. Gitaarsolo’s, toetsenpartijen en Mike Patton-achtige zanglijntjes; zo’n beetje alles komt aan bod. Er wordt gas gegeven, af en toe geremd, geschreeuwd en gefluisterd. De verveling slaat niet snel toe en de band heeft geregeld leuke ideetjes.
Uiteindelijk zullen de meeste mensen deze band scharen onder het kopje ‘nu-metal’, maar daarmee doe je ze eigenlijk te kort. Toch zijn vergelijkingen met bijvoorbeeld Slipknot niet geheel vreemd, hoewel Frankenbok een heel ander geluid heeft.
Na de eerdergenoemde landgenoten en de kangoeroesteak heeft Australië er een nieuw exportproduct van behoorlijk niveau bij. Zoveel is met Blood Oath in ieder geval bewezen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/frankenbok/blood-oath/7786/
Meer Frankenbok op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frankenbok
Deel dit artikel: