Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Foals' debuut Antidotes was een heuse sleeperhit: het gooide aanvankelijk geen hoge ogen, maar stond eind 2008 plotseling tweede in KindaMuziks jaarlijst. Dat de band geen one-trick pony is bewees opvolger Total Life Forever, mede dankzij het imposante 'Spanish Sahara'. Door de inconsistente tweede helft van de plaat nestelde de band zich echter niet definitief tussen de 'groten der aarde'. Dat is nog altijd wel de inzet, bewijst derde album Holy Fire.
Foals laat er geen gras over groeien: na de dreigende 'Prelude' is 'Inhaler' als een mokerslag, waarbij Foals' spierballen voelbaar zijn. Gitaren schuren harder dan ooit tevoren, om vervolgens in een geluidsvacuüm te vallen en de luisteraar soepeltjes mee te voeren in de oosterse basisloop. Wie vreest dat Foals een verkapte metalband is geworden, wordt gerustgesteld door 'My Number', de aanstekelijke 3FM Megahit die eigenhandig Paradiso uitverkocht.
Wat volgt zijn dynamische meesterstukjes: wie het volume op maximaal zet, hoort dat ieder nummer ademt en leeft. Dat is deels op het conto te schrijven van producersduo Alan Moulder en Flood, die zich eerder ontfermden over Smashing Pumpkins en PJ Harvey. Maar ook Foals blijft inventief en weet de luisteraar keer op keer te vangen in instrumentale haakjes en loops.
Het Oxfordse vijftal is soms echter te pretentieus. In een interview zei frontman Yannis Philippakis dat de Antidotes-liedjes als een "kiss chase with no payoff" waren. Omdat Foals het gehele middenstuk van Holy Fire een emotionele lading wil meegeven, wordt dit een zwaarmoedige brij. 'Into the Woods' bewijst dat een tekst niet emotioneler of urgenter wordt als je een zin eindeloos blijft herhalen. Hier bijt de loopgeoriënteerde aanpak van Foals zichzelf in de staart. Iets te vaak bereiken nummers hun climax doordat het refrein een tikkeltje harder wordt gespeeld, of doordat er een potsierlijk strijkersorkest ('Milk & Black Spiders') onder is gezet. De frivoliteit van debuut Antidotes had hier niet misstaan.
Het knappe is dat, ondanks deze tekortkomingen, Holy Fire toch bewijst dat Foals ver boven de Britse muziekscene uitstijgt. De springerige veulens van Foals zijn inmiddels grote beesten geworden, die hun krachten nog niet helemaal beheersen. Dat is, met het oog op de toekomst, echter vooral veelbelovend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/foals/holy-fire/23681/
Meer Foals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/foals
Deel dit artikel: