Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie wel eens de moeite heeft genomen om te luisteren naar de liedjes van Field Music weet ongetwijfeld meteen waar het over gaat. De band doet denken aan een sympathieke, ietwat nerdy versie van de handige gebroeders Ed en Willem Bever uit De Fabeltjeskrant. IJverig, creatief en constant aan het fröbelen, op zoek naar kunstige muzikale vernieuwing. Om inspiratie zitten ze hoorbaar nimmer verlegen. Zo ook niet op hun nieuwste bundel composities, Commontime getiteld.
Het lot van een band als Field Music is dat ze vaak de fraaiste recensies krijgen, maar door het grotere publiek amper opgepikt worden. De broers Brewis lijkt het amper te kunnen schelen dat ze ietwat in de obscuriteit blijven bivakkeren. Ze creëren vrolijk door, want dat is waarschijnlijk wat ze het liefste doen. Spelen als wetenschappers in hun laboratorium, geluiden scheppen en onconventionele liedjes uitpoepen. Van het type waar je de vinger lastig op kunt leggen. Muziek met het pakkende van The Beatles of Big Star en de eigenwijzigheid van Talking Heads of Supertramp. Dat is smullen geblazen.
Commontime is een schijf die opnieuw funky, excentriek en fris klinkt. Perfect in lijn met de collectie die je van de band kan kennen. En eigenlijk zou moeten kennen. Want Field Music maakt ragfijne, licht rebelse en compromisloze liedjes. Zozeer dat ze in je oren blijven hangen. Ze bezitten precies dat wat eigenzinnige popliedjes zo goed en aanstekelijk maakt. Springerig, ongrijpbaar. En dat eigenwijze en gekkige karakter maakt dat deze knutselaars waarschijnlijk voor eeuwig onder de radar zullen blijven. Onterecht. Maar aan de andere kant: je wilt toch ook niet dat iedereen je geheime liefde omarmt?
http://www.kindamuzik.net/recensie/field-music/commontime/26578/
Meer Field Music op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/field-music
Deel dit artikel: