Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze zijn tegenwoordig helemaal relaxt, de broertjes Robin en Simon Lee. Verdwenen zijn de Afrikaanse bongo's en de overdosis discobeats die hun albums Plans & Designs (1999) en Moving Cities (2002) kenmerkten. Ze hebben plaatsgemaakt voor comfortabele kussens, waarin Faze Action ontspannen liedjes schrijft. Gelukkig zijn de violen gebleven, want het Britse duo is steengoed in strijkersarrangementen, zo bewijst dit prachtige album wederom. Lounge mag je het tegenwoordig niet meer noemen, maar reken maar dat dit album hoog gaat eindigen op de strandtententoptien (dubbele woordwaarde). Broad Souls heeft dezelfde warme romantiek en lome sfeer die Zero 7, Air en het huidige werk van 4 Hero tot perfecte bankhangmuziek maakt. Elektronische soul met veel aandacht voor het liedje. Heel bijzonder is de warme stem van zanger André Espeut. Zijn donkere, soepele stijl doet griezelig veel aan David Bowie denken. Luister maar eens goed naar de nieuwe single 'We Don't Know How'. Dezelfde stembuigingen en uithalen. Af en toe schroeft het duo het tempo wat omhoog, zoals op het funky 'Walking Time', waarbij de baslijn stiekem werd geleend van Curtis Mayfields 'Pusherman'. Of het met percussie doorspekte 'There's No Time'. Maar de downtempo overheerst. Een plaat om bij te dromen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/faze-action/broad-souls/5920/
Meer Faze Action op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/faze-action
Deel dit artikel: