Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De laatste keer voor Popo: het is bittere ernst. Speelkwartier is voorbij. Sirenes, traangas, menigte op drift en hemelsblauwe Popo als ME. Alles achter een plastic vizier. Er is onrust, oppressie en ontregeling. De zwaarte waarmee Fatima Al Qadiri dit in Brute vat is behoorlijk verontrustend. Een mens zou haast geloven dat het schip daadwerkelijk naar de bodem gaat.
De uit Senegal afkomstige Fatima Al Qadiri is na een handvol ep's inmiddels toe aan haar tweede plaat. In vrijwel niets klinkt haar afkomst door in de muziek, want die bestaat grotendeels uit gesynthetiseerde, vrijwel gezichtsloze, kille klanken. De structuren zijn volledig digitaal, onpersoonlijk en bij vlagen behoorlijk beangstigend. Klinkt als: Knopjesdraaier The Range die met zijn gedateerde machines hopeloos ronddoolt in de wereld van OK Computer.
Brute ademt in diezelfde omgeving. Zesendertig dwingende minuten tekent Qadiri de omtrek van protest en chaos. Koude systemen en enge geluiden uit de databank van Windows 95. In het vacuüm blijft er van de menselijke maat weinig meer over dan geschreeuw op TV. "This is the gloaming", zong Thom Yorke eens op een andere plaat van diezelfde band. Brute is het geluid van het laatste alarm. En dan wakker worden, maar natuurlijk veel te laat.
Interessante kijklectuur hieronder: Fatima al Qadiri te gast bij de Red Bull Music Academy.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fatima-al-qadiri/brute/26588/
Meer Fatima al Qadiri op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fatima-al-qadiri
Deel dit artikel: