http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Fantômas | Suspended Animation

Een knappe stijloefening waarbij de inhoud helaas wat achter blijft.
CD, Ipecac/Bertus

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 13 april 2005

Sommige mensen zijn bedrijvig, anderen zijn manisch. Neem bijvoorbeeld Mike Patton, bekend van talloze bands en samenwerkingen met bijvoorbeeld Naked City. De inkt van de hoes van de vorige release is nog niet droog of hij komt weer met nieuw werk op de proppen. Ditmaal betreft het een nieuwe plaat van Fantômas, een band waarmee hij begin vorig jaar nog Delìrium Cordìa afleverde. In tussentijd bracht hij in het gezelschap van de Noor Kaada nog Romances uit en waagde generaal Patton zich met The X-Ecutioners ook nog aan een muzikaal oorlogsepos. En of dat nog niet genoeg was, besloot hij eveneens om met human beatbox Rahzel de zomer op de Europese podia door te brengen.

Het kan haast niet anders dan dat zo’n gigantische creatieve output zich langzaam tegen de man in kwestie begint te keren en met Suspended Animation verschijnen de eerste tekenen aan de wand. Fantômas, Pattons allstarband met King Buzzo (Melvins, Venomous Concept) Dave Lombardo (Slayer) en Trevor Dunn (Trevor Dunn’s Trio Convulsant en Masada) heeft de plaat helemaal opgedragen aan april 2005. De dertig nummers verzorgen stuk voor stuk een hectische soundtrack bij een bepaalde dag en die krijgen allemaal specifieke namen mee. Daarnaast is de plaat bedoeld als ode aan de cartoon en speciaal daarvoor heeft cartoonist Yoshitomo Nara een kalender ontworpen die zich in boekvorm bij het schijfje bevindt. U merkt het al, net zoals bij de drie voorgaande wapenfeiten is ook Suspended Animation conceptueel weer tot in de puntjes verzorgd.

En dat geldt ook voor het muzikale gedeelte. Suspended Animation keert terug naar de begindagen van Fantômas. Naar het gelijknamige debuut uit 1999 waar brute kracht en ultrakorte, doch haakse nummers ervoor zorgden dat je door een ware sonische kaakslag getroffen werd waarbij je niet wist waar je het had. Daarbij werden riffs door de boksen gejaagd om even vlug weer opgeborgen te worden zodat Patton vrij spel had om met zijn vocale theatraliteit uit te pakken.

Suspended Animation bevindt zich op dezelfde eclectische lijn maar gaat nog veel verder. Operagezangen en stadionrock passeren eveneens en zo krijg je een wel erg goede synthese van Pattons kunnen. Maar daar wringt het schoentje. Gevoelsmatig maakt de plaat helaas geen brokken. Het is een stijloefening, een hele goede zelfs, maar het compositorische genie van Patton blijft vaak steken in de vorm en verliest daarbij de inhoud soms uit het oog.