Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik kan me zo voorstellen dat de hoge bazen van Island Records weer flink gevloekt hebben deze maand, bij het verschijnen van Elbows nieuwe album Leaders of the Free World. Het was Island immers dat de band in 2000 dumpte, nog voor het gezelschap uit Manchester ook maar iets had kunnen uitbrengen. V2 zag toch nog brood in de band en de rest is bekend.
Na de moeilijke tweede Cast of Thousands is het dus nu de beurt aan Leaders of the Free World. Altijd spannend of een band dan vooruitgang weet te boeken, of juist stilstand of - in het ergste geval - achteruitgang.
Nog altijd weigert Elbow zich te conformeren aan de standaardlengte van drieënhalve minuut voor een popsong, al komen de nummers an sich daarbij dichter in de buurt dan op de voorganger. Songs als ‘Forget Myself’, ‘Mexican Standoff’ of ‘Station Approach’ hebben een herkenbare kop, staart en middengedeelte. Daarnaast is er veel plaats voor (zeer geslaagde) ballads, zoals ‘An Imagined Affair’ of ‘Great Expectations’.
Waarom hebben ze bij Island dan zo lopen vloeken? Omdat Leaders of the Free World de beste Elbow-plaat tot nog toe is. Asleep in the Back was een meesterlijke kennismaking, op Cast of Thousands was Elbow nog zoekende naar hun ultieme sound, maar nu lijkt deze gevonden. Het stemgeluid van Guy Garvey valt nog altijd te vergelijken met een onderdompeling in een warm bad, maar het is de muzikale opbouw die met sprongen vooruit is gegaan. Dat de nummers geen doorsnee lengte hebben, irriteerde voorheen nog wel eens. Daar is nu geen sprake meer van. Elbow is spannender en onvoorspelbaarder dan ooit te voren. Grote klasse!
http://www.kindamuzik.net/recensie/elbow/leaders-of-the-free-world/10756/
Meer Elbow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elbow
Deel dit artikel: