Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Asleep In The Back, het debuut van het Engelse Elbow, maakte twee jaar geleden veel indruk en werd zelfs genomineerd voor de prestigieuze Mercury Music Price. Maar het heeft er nog niet voor gezorgd dat duidenden liefhebbers met slaapzakken voor de platenwinkels bivakkeerden op de dag dat het tweede album ging verschijnen. Nee, Elbow is nog geen Coldplay waarbij door fans en criciti reikhalzend naar de opvolger werd uitgekeken. Een vergelijking die natuurlijk niet helemaal onbewust is gekozen, want bij Elbow komt de geest Chris Martin nog wel eens om de hoek kijken en dat houdt automatisch ook in dat de Radiohead-vergelijking niet uit kan blijven. Met Cast of Thousands weet Elbow echter steeds beter het vergelijkingsjuk van zich af te schudden door te doen wat het moet doen: een sterke, ingetogen popplaat maken. De zang van Guy Garvey is wederom de dragende factor door de lange en vooral ook hoge halen die hij laat horen. Een nummer als 'Switching Off' is dan ook helemaal voor hem gemaakt. Wat 'Sweet Song' voor Blur's Think Tank is, is deze track voor Cast of Thousands: minimale, gevoelige muziek met trage zang. Een persoonlijke sfeer die veel bands proberen te bereiken, maar wat slechts enkelen lukt.
Aan gastvocalisten heeft Cast of Thousands ook geen gebrek. De band kwam vorig jaar op het creatieve idee om de bezoekers van het Glastonbury festival mee te laten zingen met 'Grace Under Pressure' en dit ook nog op het album te verwerken. Iets wat Francis Healy van Travis onlangs in een voetbalstadion probeerde met wat minder succes. Het publiek had geen flauw idee wie hen nou zat op te zwepen en terwijl Healy de bezig was gingen ook nog eens de sproeiers in het stadion aan, waardoor hij zeiknat afdroop. Bij Elbow lukt het dus wel en dat levert ook nog eens een imposant cd-boekje op. De Glastonbury-bezoekers mochten via internet hun naam opgeven op zo de nodige credits te krijgen. Dat iemand de naam Mohammed Al Shahaf (de beroemde Iraakse minister van informatie) opgeeft zullen ze dan wel voor lief nemen. De toevoeging van dit koor geeft ook juist dat extra's aan de toch al sterke plaat, waarop verder vooral geprobeerd wordt een mysterieuze sfeer te creëren zoals Doves het ook deden op The Last Broadcast, een plaat die ook in z'n geheel dicht tegen Cast of Thousands aanligt. En ook kwalitatief staan die twee platen op gelijke hoogte. Elbow wil alleen nog wel eens de sfeer doorbreken door flink uit te halen zoals in 'Snooks (Progress Report)', nét iets vuiler dus. Zo weet Elbow toch langzaam maar zeker een eigen plaatsje te krijgen tussen de toch wel dicht bij elkaar liggende spelers in het gitaarpopgenre. Met Cast of Thousands heeft het een erg imposante plaat gemaakt waardoor we alvast de dagen gaan aftellen tot het derde album uitkomt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/elbow/cast-of-thousands/3789/
Meer Elbow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elbow
Deel dit artikel: