• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

El-P | Cancer for Cure

Niets minder dan een meesterwerk.
CD, Fat Possum/PIAS

Tekst: Thomas Heerma van Voss

Publicatiedatum: 20 mei 2012

El-P is iemand die voor al zijn projecten jaren de tijd neemt. Nadat hij in 1997 met het ruige collectief Company Flow de hiphopscene omverblies, begon de producer/rapper pas in 2002 - met succes - aan een solocarrière. Fantastic Damage was een bruisende, onvergetelijke debuutplaat. Op opvolger I'll Sleep When You're Dead (2007) overtrof de man uit Brooklyn die prestatie vervolgens: alle registers werden hier opengetrokken om een werkelijk tot in het kleinste detail geregistreerde chaos op te roepen. Het nieuwe Cancer for Cure doet niet onder voor zijn voorganger. Andere rappers kunnen hun pijlen maar beter op 2013 richten, want we hebben hier hoogstwaarschijnlijk met de sterkste hiphopplaat van het jaar te maken.

Aan werkelijk alles op dit album is te horen dat El-P er jaren aan heeft gesleuteld. Vanaf de eerste seconde word je op Cancer for Cure met diepe bassen, hallucinerende drums en een hypnotiserende stem meegezogen in de wereld van El-P. Sleutelwoorden: ranzigheid, verderf en vreemde hersenspinsels. Toch klinkt de muziek nergens zwaarmoedig of eentonig. Daarvoor heeft El-P veel te veel zelfspot en is zijn talent als rapper te groot.

Vrijwel alle hedendaagse mc's zouden verzuipen in het beatgeweld dat op Cancer for Cure te horen is, maar El-P's raps passen er perfect bij, ze zijn bijna een extra instrument. Op de meeste nummers weet hij binnen één of twee zinnen een onuitwisbaar beeld op te roepen ("I like some water please / This room is way too hot to be here sitting and explaining"), waardoor hij in de rest van zijn verses geen overdreven of expliciete woorden nodig heeft. Hij flowt telkens met een overtuigende, ingehouden agressie en draagt daarmee alleen maar bij aan de sfeer.

Want daar gaat het uiteindelijk wel om op Cancer for Cure: de ijzingwekkend duistere sfeer, waar elke noot, gastartiest en tempoversnelling iets aan toevoegt. Het meest indrukwekkende is nog wel dat Cancer for Cure ondanks dit perfectionisme nergens gelikt of geconstrueerd klikt. Er zijn genoeg artiesten die jarenlang aan een album sleutelen en dan met een vakkundig, maar zielloos werk op de proppen komen. El-P niet. Er gaat telkens zo'n onweerstaanbare, stuwende kracht uit van zijn stem en de beats - die gedurende nummers overigens constant veranderen - dat elke minuut op dit album van energie getuigt, van een leven dat El-P weliswaar volledig overziet maar waar hij toch ook nauwelijks controle over heeft.

Zal Cancer for Cure de wereldwijde doorbraak van El-P inlijsten? Helaas niet. Zijn muziek is niet geschikt voor de massa, daarvoor is de rapper te cynisch en zijn de beats veel te overdonderend. Wel bewijst dit derde soloalbum dat hij een van de meest eigenzinnige hiphopartiesten ooit is. Met Cancer for Cure kunnen we nog maanden, of zelfs jaren vooruit. En ondertussen zal El-P vast weer op een nieuw meesterwerk broeden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/el-p/cancer-for-cure/22896/
Meer El-P op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/el-p