• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Editors | In This Light and on This Evening.

De olie blijft donker.
CD, PiaS/PiaS

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 20 oktober 2009

Als Joy Division een derde plaat had gemaakt, dan was het een synthesizerplaat geworden. Editors volgt dezelfde route en maakt met In This Light and on This Evening zijn donkerste en meest aan de new wave schatplichtige plaat. Hiermee is de ommezwaai naar andere instrumenten niet eens zo heel erg radicaal.

Ze boren naar andere bronnen, maar de olie blijft donker. Editors klinkt nu als de wavebands die in hun begindagen met elektronica experimenteerden; zoals Simple Minds, The Human League, Spandau Ballet en New Order. De songs verschillen in aanzet en sfeer niet veel van die van de vorige Editorsplaten. De verpakking is wel anders, met synthesizers in plaats van gitaren.

Producer Flood, bekend van andere synthslaven zoals Depeche Mode, leerde Editors de fijne toetsenkneepjes met oude synthesizers. Dit hoor je terug in melodielijnen en het heldere maar dunne geluid, dat rechtstreeks uit 1982 lijkt te komen. Ook de teksten van Tom Smith ademen de doemerige sfeer uit die tijd, met onderwerpen als de dood, oorlog en religieuze twijfel.

De stap voorwaarts zit hem in het stemgebruik van Smith, dat een mooi contrast vormt met de kille afstandelijkheid van de synthesizers. De fraaie zanglijnen zoals we die al kenden van de twee vorige platen, krijgen nu de ruimte om volledig op de voorgrond te treden. Smith klinkt minder nasaal dan op An End Has a Start en zoekt meer de grenzen van zijn bereik op. Zo zet hij zijn zwaarste walrusstem op in de pikdonkere titelsong, en gaat hij richting kopstem in het dramatische 'The Big Exit'.

De intense zang van Smith laat Editors tot grote hoogte stijgen in bijvoorbeeld prijsnummer 'Bricks and Mortar', dat gezegend is met de fijne krautrocksfeer van Kraftwerks Ralf und Florian. Of in het naar een bescheiden climax toewerkende, toegankelijke 'Like Treasure'. Het nikserige 'Eat Raw Meat = Blood Drool' slaat de plank een beetje mis: Smith zingt als Albert West. De synthlijn maakt de song nog enigszins boeiend.

Editors heeft het lef om met deze plaat het 'foute' synthwavelandschap te ontginnen. Ze slaan daarmee geen vernieuwende weg in. Een creatieve pas op de plaats wellicht, maar ruim voldoende voor een plek op de grote zomerfestivals van 2010.

http://www.kindamuzik.net/recensie/editors/in-this-light-and-on-this-evening/19310/
Meer Editors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/editors