• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Echo & the Bunnymen | Me, I'm all smiles

Laat het verleden het verleden.
CD, Snapper/Bertus

Tekst: Lennard Dost

Publicatiedatum: 16 oktober 2006

Als je nagaat dat tegelijkertijd met dit live album van Echo and the Bunnymen een verzamelaar verschijnt, voorzien van een dvd met clips dan weet je wel ongeveer hoe laat het is: men ruikt geld. In 2002 verscheen immers ook al een livealbum, Live in Liverpool, waarvan de setlist ook nog eens voor een groot deel overeen blijkt te komen met Me, I’m all Smiles.

Me, I’m all smiles blijkt een registratie van een concert dat Echo and the Bunnymen op 1 november 2005 gaf in het Shepherds Bush Empire in Londen. Maar liefst negentien nummers spelen ze die dag. Muzikaal staan de (overgebleven) Bunnymen na al die jaren nog steeds hun mannetje, al merk je aan de schorre, breekbare vocalen van zanger Ian McCulloch wel dat hij een dagje ouder begint te geworden.

Op de setlist, die een matige dwarsdoorsnede van het oeuvre van de psychedelische postpunkers laat horen, valt genoeg aan te merken. Zo komen vroege albums als Porcupine (1983) en Ocean Rain (1984) nauwelijks aan bod. Van die laatste spelen ze enkel het fantastische ‘The Killing Moon’. Dat terwijl de vier albums uit de beginperiode, opgenomen in de klassieke bezetting McCulloch-Sergeant-Pattison-De Freitas, algemeen worden beschouwd als hun beste. Daarvan is Ocean Rain, hun definitieve doorbraak in de USA, de crème de la crème. Dat ze het album waarmee ze groot zijn geworden vrijwel negeren, blijft dan natuurlijk merkwaardig.

Degene die wacht op een mooi overzicht van waar Echo and the Bunnymen voor stond, doet er goed aan om zijn geld te bewaren voor het greatest hits album. Hopelijk is de koek daarna op. Het klinkt een beetje cru, maar anno 2006 zit er namelijk helemaal niemand meer te wachten op nieuw materiaal van Echo and the Bunnymen. Al was het maar omdat de dynamiek van hun beginperiode met het tragische overlijden van drummer Pete de Freitas in 1989 (auto ongeluk) en het vertrek van bassist Les Pattison nooit meer terug zal komen. In vergelijking met wat De Freitas deed, klinken de huidige drums bijvoorbeeld wel heel braaf en saai.

Het devies is: Laat het verleden het verleden, zoek een leuke hobby en geniet van je muzikale nalatenschap.

http://www.kindamuzik.net/recensie/echo-the-bunnymen/me-i-m-all-smiles/14184/
Meer Echo & the Bunnymen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/echo-the-bunnymen