• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Echo & The Bunnymen

Veteranen uit de jaren tachtig kunnen het nog steeds.
08 mei 2014, Tivoli, Utrecht

Tekst: Tom Leistra

Publicatiedatum: 09 mei 2014

Echo & The Bunnymen is als onbetwiste jarentachtigtitaan weer eens terug in Nederland om hordes veertigers en vijftigers weer af te laten dwalen naar vervlogen tijden. Waar navolgers als U2, The Killers en Editors tegenwoordig de zalen van het grootste formaat aandoen staat zanger Ian McCulloch met zijn bende uit Liverpool vanavond als een van de laatste bands op de planken van Tivoli Oudegracht in het kader van de afscheidsserie Tivoli Tijdloos. Zijn de Engelsen na enkele albums die de plank totaal missloegen echter nog wel tijdloos te noemen, of kan men ze al voorzichtig het etiket 'vergane glorie' opplakken?

Een vluchtige blik op het publiek spreekt boekdelen: de overgrote meerderheid van de aanwezigen is de veertig duidelijk gepasseerd en hoopt nu een vleugje nostalgie op te pikken aan de hand van de hits van decennia geleden. Echo & The Bunnymen lijkt echter met andere bedoelingen naar Nederland te zijn afgereisd. Openingsnummer 'Meteorites' van het gelijknamige eerder dit jaar verschenen album doet alvast het ergste vermoeden. Zo pompeus en zwaar aangezet klonk de band nog niet eerder, en net als bij de andere nieuwe nummers die op de setlist staan zijn de fans niet bijzonder enthousiast. Echo & The Bunnymen lijkt een platte karikatuur van een jarentachtigband; de tand des tijds heeft blijkbaar net iets te hevig op de heren ingehakt.

Als echter de eerste noten van 'Rescue' klinken blijkt dat dit een verkeerde inschatting is. De baslijnen zijn weer vol energie, en Ian McCulloch blijkt toch nog wel heel aangenaam te kunnen uithalen. Ook al vergeet hij zijn tekst even om vervolgens wat te brabbelen, iedereen voelt aan dat de band zijn vorm duidelijk nog niet heeft verloren. Na nog een handjevol nieuwe nummers die geruisloos voorbijkabbelen is het dan alsnog tijd voor de Greatest Hits-show waar de kalende en grijze toeschouwers op hebben gewacht. Gouwe oudjes als 'Silver', 'The Cutter' en 'Never Stop' worden met een opmerkelijke dosis enthousiasme gespeeld, wat mede te danken is aan de aanwezigheid van Ian McCulloch. Tussen de nummers door oogt de in half verstaanbaar Engels raaskallende frontman een beetje verward, tijdens de horde klassiekers die Echo & The Bunnymen door de ruimte laat schallen toont hij zich iemand die nog goed in staat is een publiek te bespelen. Bij absolute tophit 'The Killing Moon' – door de zelfverzekerde Ian McCulloch vaak genoeg het beste nummer ter wereld genoemd – hoeft de zanger zijn stem amper te gebruiken. Een uitverkocht Tivoli brult het refrein luidkeels mee. Echo & The Bunnymen is inderdaad tijdloos, nu maar hopen dat ze hun nieuwe werk voortaan thuislaten.

Foto uit het KindaMuzik archief door Peter Hageman

http://www.kindamuzik.net/live/echo-the-bunnymen/echo-the-bunnymen-8104/24979/
Meer Echo & the Bunnymen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/echo-the-bunnymen