Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dylan Carlson: ex-junk, uitvinder van drone-metal, briljante songtitelbedenker, chroniqueur van de mystieke, American gothic kant van de Verenigde Staten en een magiër die met zijn gitaar de tijd stil kan zetten. Met zijn band Earth neemt hij een volstrekt unieke plek in het rocklandschap in. Hij weet op de een of andere manier keer op keer een werkende mengvorm van loodzware metal, verstilde folk en abstracte drones te vinden. De ene Earthplaat is beter dan de andere, maar een slecht album heeft Carlson nog nooit afgeleverd. Ook Primitive and Deadly is dat niet. Sterker nog: het is gewoon weer een plaat om je vingers bij af te likken.
De albumtitel suggereert al dat de op de laatste platen wat ondergeschoven metalkant weer meer op de voorgrond gezet wordt. De rechtstreeks van het baanbrekende Earth 2 afkomstig lijkende openingsriff van 'Torn by the Fox of the Crescent Moon' bevestigt die aanname meteen. Maar het is geen terugkeer naar Carlsons donkere heroïnedagen. Waar op Earth 2 de muziek je in twintig tot dertig minuten een zwart gat inzuigt, daar behoudt het negen minuten durende 'Torn by the Fox' de desolate "gieren cirkelen boven de woestijn" stemming van het meer recente Earth werk.
De tweede track 'There Is a Serpent Coming' zit in dezelfde lijn, maar hier maken we kennis met die ene zwakke schakel op Primitive and Deadly: Mark Lanegan. Voor het eerst sinds Pentastar: In the Style of Demons uit 1996 wordt er namelijk weer gezongen op deze Earthplaat. Carlsons voormalige junkiemaatje Lanegan blijkt daarvoor helaas een ongelukkige keuze. De man is goed zolang hij in zijn Bukowski-eske universum kan vertoeven, maar blijkt weinig gevoel te hebben voor de mystieke vibe van Earths muziek. Gelukkig stoort de zang van Lanegan in dit nummer en 'Rooks Across the Gates' niet echt; het is meer dat hij los blijft staan van de muziek.
De zanger die Carlson zocht voor deze nummers is Dave Eugene Edwards. Of hij had Rabia Shabeen Qazi van Rose Windows kunnen vragen meer nummers in te zingen dan alleen 'From the Zodiacal Light'. Haar stem, die lijkt op een wat hoger zingende Jex Thoth, past namelijk wel perfect bij de muziek. Dit nummer is dan ook de op een na beste track op Primitive and Deadly. De titel gaat namelijk naar 'Even Hell Has Its Heroes', waarop Carlson voor één keer afwijkt van zijn minimalistische werkwijze en samen met de Built to Spillgitarist de gitaren laat zingen. De elektrische gitaar wint het toch altijd van de menselijke stem als het gaat om het vertolken van duistere melancholie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/earth/primitive-and-deadly/25325/
Meer Earth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/earth
Deel dit artikel: