Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Over de piepjonge Dylan LeBlanc uit Louisiana zijn al veel verhalen te vertellen met betrekking tot de ups en downs in het leven. De twintigjarige heeft een vader met een muziekleven in de legendarische studio van Muscle Shoals, Alabama, waar alle soulsterren opnamen. Hij hing vanaf zijn zevende in die studio rond. En eigenlijk heeft zijn grootmoeder een nog betere platencollectie en muzieksmaak.
Een gevalletje paplepel dus. En van de spookachtige en ongrijpbare muzikale traditie van het Amerikaanse Zuiden die nergens dieper snijdt dan in de staat Alabama. LeBlanc klinkt op Paupers Field volwassen en uitgebalanceerd en manifesteert zich op kenmerkende luie, zuidelijke wijze als een erg groot talent.
Emmylou Harris zag dit en zingt mee op 'If the Creek Don't Rise', wat het ultieme country-oké stempel is. Sterker nog, in de dolende ziel en de werkelijk prachtige liedjes van LeBlanc horen we iets van Gram Parsons terug. En van Ryan Adams, die ook al eens met Emmylou samenwerkte toen hij nog een relevante artiest was. Die plek gaat nu ingenomen worden door LeBlanc, zeker weten.
Eigenlijk alle nummers op Paupers Field zijn fraai gecomponeerd en zorgvuldig gespeeld. Misschien dat het tempo voor de kniesoor een beetje blijft hangen en wellicht dat de songs achter elkaar gespeeld een beetje zuigen en zeuren, maar allemachtig, wat kan dat aangenaam aanvoelen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dylan-leblanc/paupers-field/20676/
Meer Dylan LeBlanc op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dylan-leblanc
Deel dit artikel: