• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Duke Special | Adventures in Gramophone

Opvolger van Rufus Wainwright is al gevonden.
CD, Hag/Bertus

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 01 juli 2005

Als artiest ben je pas gearriveerd wanneer je als referentie-kader dient. Rufus Wainwright mag nu tot die categorie worden toegevoegd. Diens barokke pop heeft inmiddels zo’n impact dat er muzikanten door beinvloed worden. Treedt naar voren, Duke Special. Een collectief van en rondom Peter Wilson.

Een Noord-Ier die zijn achternaam eer aandoet wanneer het gaat om grootse arrangementen. Edoch de muziek zeker opbeurend is, moeten we het bij de muziek van Duke Special niet in zonovergoten kustoorden zoeken maar juist in donkere theaters waar musicals worden opgevoerd. Net als Wainwright is Wilson van kindsaf gefascineerd door musicals en het vaudeville theater. Op zijn piano componeert hij liedjes in dezefde stijl maar combineert dat met popstructuren. Dit resultueerde in een contract bij Hag dat twee e.p.'s, in gelimiteerde oplage uitbracht, en die nu zijn samengevoegd onder de noemer Adventures in Gramophone. Het officiële debuut van Duke Special vormt.

Naast Wilson doen er een stoet aan muzikanten mee. Een bont gezelschap van toeters en bellen en alles wat daar tussenin zit komt langs om er een prachtig oorspel van te maken.
Het lichtvoetige ‘Some Things Make Your Soul Feel Clean’ wordt ingevuld met klaterende pianonoten en een fris banjo-motief.
Het meeslepende ‘Freewheel’ zal Keane-fans doen afvragen waarom ze al die tijd samen met hun moeder dat valse sentiment hebben meegeblèrd, terwijl immer rouwende Elliott Smith-fans hun hart kunnen ophalen bij ‘Don’t Breath’. Wilson deelt met hem dan ook een eenderzelfde zachte en vertroostende snik in zijn bloedzuivere en oprechte stemgeluid. Alleen daarom al is ‘Love Is a Series of Scars’ ontroerend te noemen.

De twaalf nummers vormen door de authentieke sfeer een sluitend geheel en ingenieuze arrangementen houden het werkstuk spannend en boeiend. Maar helemaal overweldigend wordt het helaas nergens. Daarvoor houdt Wilson de goed meezingbare refreinen te klein en ontbreekt het nog aan een glinsterende diamant als ‘Grey Gardens’ of ‘I Don’t Know What it Is’ zoals Wainwright die wel in zijn arsenaal heeft zitten. Maar binnen enige jaren zal die ook wel fijn zijn geslepen - het talent van Wilson druipt er immers aan alle kanten af. Gearriveerd is hij nog niet, maar het hemelse poprijk is al in zicht. Ontdek Duke Special dan ook voordat deze uit onze stratosfeer is gevlogen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/duke-special/adventures-in-gramophone/9964/
Meer Duke Special op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/duke-special