• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Down | Over the Under

Als een feniks uit de puinhopen van New Orleans.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 13 november 2007

Als een feniks herrijst daar uit de puinhopen van New Orleans de white trash Pavarotti: Phil Anselmo is terug.

Een verrotte rug, waarvan de pijn werd gesmoord in harddrugs, het met slaande ruzie uiteenvallen van Pantera en de moord op gitarist Dimebag Darrell hadden de ultieme metalbariton - die toch al nooit bekendstond als renaissanceman - veranderd in een zielige vertoning. Van zijn stem resteerde nog slechts een schim van de natuurkracht die hij tijdens A Vulgar Display of Power ooit was.

Maar Anselmo is nu alweer een paar jaar clean en hoewel er hoorbaar permanente schade is opgelopen, blaast hij op Over the Under weer menige New Orleanse krotwoning van haar verrotte fundering af.

Dat doet hij met Down, de supergroep die naast Anselmo bestaat uit voormalig Pantera-collega Rex Brown op bas, Jim Bower (Eyehategod, Crowbar) op drums en de gitaristen en medesongschrijvers Pepper Keenan (Corrosion of Conformity) en Kirk Windstien (Crowbar).

Muzikaal is de formule nauwelijks aangepast in vergelijking met de vorige twee platen. Er zijn loodzware eerbetonen aan Black Sabbath, met als uitschieters openingstrack 'Three Suns and One Star' en 'Pillamyd', en er is het meer bluesy werk met een psychedelisch randje. Op dat gebied wordt de aandacht vooral getrokken door 'Never Try' en 'On March the Saints', een eerbetoon aan de zo zwaar getroffen thuisstad: "We have been through change by the season of the storms." Het klinkt allemaal wel net iets gestructureerder en frisser dan vroeger, hoewel er nog steeds momenten zijn waarop de stonede jam de overhand krijgt.

Dat is echter geen enkel probleem als een plaat wordt afgesloten met een nummer als 'Nothing in Return (Walk Away)'. Deze song klinkt alsof Tony Iommi Led Zeppelins 'No Quarter' van een paar van zijn betere riffs heeft voorzien, terwijl Anselmo nog eenmaal alles geeft. Het is het ultieme bewijs dat metal ook soul kan hebben en een schoolvoorbeeld van hoe een plaat af te sluiten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/down/over-the-under/16231/
Meer Down op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/down