Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Treurig of droevig, zo wordt in de Dikke Van Dale het Engelse woord dolorous uitgelegd. Van Dolorean kunt u hetzelfde verwachten. Not Exotic, het volwaardige debuut van de Amerikaanse groep, is ontstaan uit de huiskamerexperimenten van de gitarist en zanger, Al James. Hij is afkomstig uit het kleine dorp Silverton in de staat Oregon, waar hij bevriend raakte met Jay Clarke. Al James was zojuist afgestudeerd aan de lokale universiteit en Jay Clarke gaf schrijfles aan monniken. Op een vroege ochtend in 1999, toen James zijn thuisopnames aan Clarke liet horen, voegde zijn buddy daar meteen onder meer kerkorgel- en pianogeluiden aan toe. De opnamen bleven enige tijd op de plank liggen, maar enige tijd later - in een huiskamer in het zuidoosten van Portland - werden tien nummers opgenomen voor een korte plaat, Sudden Oak getiteld. Door het drukke tourschema van de groep werd de release van de opvolger, die in 2001 en 2002 werd voltooid, alsmaar uitgesteld. Gelukkig is Not Exotic nu door het platenlabel Yep Roc opgepikt, zodat de hele wereld kan meegenieten met Doloreans treurnissen.
"My friends are bullets that I shot at tin cans", horen we somberman Al James zingen in 'So You're a Touring Band Now'. "My friends are knives that cut out my tongue", huilt hij even verderop, net als je denkt dat het niet treuriger kan. Eerder hoorden we hem nog smeken om vergiffenis in het intrigerende 'Traded for Fire'. Het kleine liefdestragedie in 'Hannibal, MO' is ook een vermelding waard. In wezen is 'Hannibal, MO' een moderne moordballade, waarin de vertellende zanger ons meeneemt langs de oevers van de Mississippi. We worden helemaal meegesleurd in het verhaal, zoals later de nieuwe liefde van Al James wordt meegesleurd door het gevaarlijke water van de rivier.
De mooie liedjesteksten van Al James schuiven als Jumbo-puzzelstukjes ineen met de zweverige en geraffineerde melodieën van de groep, die - naast Al James en Jay Clarke - bestaat uit Ben Nugent, Jeff Saltzman en cellist Skip Vonkuske. Wie vergelijkingsmateriaal wil, moet goed zoeken. Maar als er sommige platen met grote zekerheid in de platenkast van Dolorean voorkomen, dan zijn het zeker The Brown Album van The Band, There Comes a Time van Neil Young, Pink Moon van Nick Drake en ongetwijfeld iets van John Fahey. Dat bij Dolorean de inspiratiebronnen niet zo voor het oprapen liggen, heeft alles te maken met de eigenzinnigheid van de groep uit Silverton, Oregon.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dolorean/not-exotic/5323/
Meer Dolorean op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dolorean
Deel dit artikel: