Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Waarschuwing vooraf: nóg iets minder gek betekent niet direct normaler, veiliger of doorsnee. Hou dat in uw achterhoofd bij het lezen van deze recensie. Dan begin ik nu echt: Deerhoof klinkt op The Runners Four nóg iets minder gek dan op voorganger Milkman. Twintig echte liedjes, soms stampend, dan weer lieflijk, komen voorbij en maken van dit album een lange, maar waardevolle zit. Een album waar je voldoende tijd in moet stoppen, maar dat het daarna dubbel en dwars terugbetaalt. Een album dat in eerste instantie te vluchtig klinkt, maar met de koptelefoon op zijn geheimen pas echt prijsgeeft.
Zoals gezegd klinkt Deerhoof dus iets minder gek dan voorheen, maar nog steeds stukken vreemder dan andere bands die onder de categorie ROCK vallen. Grotendeels is dit te danken aan zangeres Satomi Matzusaki, die nog steeds het meeste weg heeft van een schattig, onschuldig kind dat het aan alles, inclusief X-factor, ontbreekt. De van oorsprong Japanse dame gaat met haar stem de lucht in, neemt soms wat valse lucht mee, komt dan weer adem te kort of zet haar liefste piepstemmetje op. Niks X-factor; velen zullen het irritatiefactor noemen.
Een ander aspect dat Deerhoof onderscheidt van standaard popliedjesfabrieken zijn de afwisselende ritmes. Gestroomlijnde pracht ontbreekt wederom op The Runners Four. Deerhoof stuitert met horten en stoten door de nummers heen, neemt in de helft even rust, start langzaam op, maar laat de percussie in de verte al weer warmdraaien. De stem, de ritmes en andere vervreemdende elementen, zoals knetterende gitaareffecten, zorgen ervoor dat The Runners Four nergens de gemakkelijke weg kiest en prikkelt tot op het einde. Bij sommigen zal dat prikkelen vooral vervelend gejeuk opleveren, anderen hebben hun gelijke gevonden en krabben lekker terug.
http://www.kindamuzik.net/recensie/deerhoof/the-runners-four/11197/
Meer Deerhoof op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deerhoof
Deel dit artikel: