Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Niet Wilco maar Deer Tick gaat de sensatie worden van het aankomende TakeRoot Festival in het Hoge Noorden. Daarom nog graag even aandacht voor Born on Flag Day, de spannende countryrockplaat van het gezelschap uit Providence, Rhode Island. Een plaat uit 2009 feitelijk, die via omwegen in ons achterland terecht is gekomen. Terwijl de opvolger inmiddels alweer uit schijnt te zijn.
Deer Tick bestaat al sinds 2004 en heeft eerder de niet kinderachtige plaat War Elephant uitgebracht. Kenners hebben die thuis staan, net als deze nieuwe natuurlijk en ook vast de allernieuwste. De band drijft op het schuurpapieren stemgeluid van frontman John Joseph McCauley III en de compromisloze rootsy aanpak van de jonge gastjes. Liefhebbers van Uncle Tupelo, Lucero en Slobberbone hebben weer een reden om het spijkerpak te strijken en opgetogen naar TakeRoot af te reizen.
Vernieuwend is Deer Tick allerminst. In dit genre wordt expressie vereist. Beter niets anders toe te voegen dan de persoonlijke stijl en het diepste gevoel. McCauley snapt dit erg goed. Zo goed, dat hij soms over the top gaat of dreigt om te vallen. Openingsnummer 'Easy' klinkt allesbehalve gemakkelijk, met dubbelbedrog van de duivel, maar stuwt zich wel fijn naar grote hoogte. McCauley deinst er niet voor terug om direct in de eerste track al zijn gal te spuwen.
Toch speelt de groep ook subtieler werk, dat klinkt alsof de drank is uitgewerkt en het besef van begane zonden tegen de hersenpan tikt. "I'm not so sure I even am alive", zingt McCauley dan. Met zijn ingetogen liedjes, door merg en been jankende tracks als 'Smith Hill' en standaardrockers moet Deer Tick de verwaande Tweedy een pak rammel kunnen geven in Groningen. We zullen zien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/deer-tick/born-on-a-flag-day/20454/
Meer Deer Tick op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deer-tick
Deel dit artikel: