• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Death Cab For Cutie | Transatlanticism

Tweede sterke release van Ben Gibbard dit jaar.
CD, Barsuk/Munich

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 07 december 2003

De Europese markt liep de afgelopen jaren niet bepaald storm voor Death Cab For a Cutie. Nochtans geniet dit kwartet uit Seattle in de States een bescheiden cultstatus. Hun eerste platen gingen er gewillig over de toonbank en de daaraan gekoppelde tournees waren telkens goed voor een steeds ruimer wordende fanschare.

Als we u vertellen dat Death Cab For Cutie de hoofdbezigheid is van Benjamin Gibbard, gaat er hopelijk een belletje rinkelen. Samen met Jimmy Tamborello (Dntel) tekende hij in de lente immers voor één van de meest verrassende werkstukken van het jaar onder de noemer The Postal Service. Het onverwachte succes van Give Up deed menigeen reikhalzend uitkijken naar de nieuwste release van Gibbard’s oude liefde.

Uw geduld wordt dan ook niet langer op de proef gesteld, want Transantlanticism – plaat nummer vier – viel recent in onze postbus. Laten we er meteen aan toevoegen dat het een heel mooi schijfje geworden is. Death Cab For Cutie koppelt puntige rockers aan melodieuze popsongs, niet zelden gestoffeerd met een fikse weerhaak en bijzonder elegante percussie.

Naast een briljante productie worden de songs tevens getypeerd door een licht melancholische klankentapijt en eenmaal ze ten volle geabsorbeerd, is het een haast onmogelijke opdracht ze nog verder te negeren. Opener ‘New Year’ bijvoorbeeld, een onweerstaanbaar rockertje (‘Expo ’86’ en ‘We Looked Like Giants’ huizen in hetzelfde pand) dat zo lekker tekeer gaat dat we nauwelijks kunnen wachten om de rest van de plaat te horen. ‘Lightness’ brengt ons aan de rand van een traag voortkabbelend beekje, tot je plots bedwelmd wordt door een invallende zonnestraal en een fantastische mijmering die je eeuwig hoopt vast te houden. Dat gevoel dus!

'Title and Registration’ had gemakkelijk zijn oorsprong kunnen hebben in Weilheim (Notwist en aanverwanten) en het luchtige ‘Sound Of Settling’ is een sublieme blauwdruk van een nagenoeg perfecte popsong. En toch lijkt Gibbard in ‘Tiny Vessels’ verwikkeld in een gewetenskwestie, ”You are beautiful, but you don’t mean a thing to me”. Voor hem ook meteen de aanleiding om in het acht minuten durende, uitmuntende, titelnummer resoluut de camera op de donkere diepten van de ziel (”I need you so much closer”) te richten.

Ondertussen grijpen de overige bandleden de teugels vast en brengen ze alles in paraatheid voor een verzengende climax. Van dan af zakt ’s mans gemoedstoestand naar een zorgwekkend peil, al mondt die uit in een essentiële voedingsstof voor een prachtballade als ‘Passenger Seat’ of het prikkelende ‘Death of an Interior Decorator’, dat willens nillens de betreurde Elliot Smith voor de geest haalt.

Het haardvuur knettert reeds, de rode wijn nadert de ideale temperatuur en we hebben de ideale soundtrack voorhanden om het koude winterweer te bestrijden. De ochtend nadien worden we wakker met een fikse kater, maar Transantlanticism is de nacht ongehavend doorgekomen. Onze nieuwe huisgenoot krijgt voortaan een bevoorrecht stekje en behoort tot het fijnere werk van 2003.

http://www.kindamuzik.net/recensie/death-cab-for-cutie/transatlanticism/4747/
Meer Death Cab For Cutie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-cab-for-cutie