• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Death Cab For Cutie | Narrow Stairs

Chroniqueur van hartzeer.
CD, Atlantic/Warner

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 05 mei 2008

Degenen die ruim een maand voor de release al jubelend dachten de nieuwe schijf van Death Cab for Cutie binnengehaald te hebben, werden geconfronteerd met een typisch staaltje aprilhumor. Ja, single 'I Will Possess Your Heart' was wel echt van Ben Gibbard en de zijnen. Maar voor de overige nummers is de Duitse band Velveteen verantwoordelijk. Is dat geen prachtige publiciteit voor zo'n onbekend bandje?

Toegegeven, Velveteen klinkt bepaald niet radicaal anders dan Death Cab for Cutie. Wat in elk geval wel reeds te horen was, is dat 'I Will Possess Your Heart' met achtenhalve minuut verrassend lang is. Eigenlijk zijn het zelfs twee nummers in één, want pas na een dikke vier minuten tintelend pianospel barst Gibbards stemgeluid los.

Wanneer je er zeker van bent de juiste versie van Narrow Stairs in huis te hebben, kun je met een gerust gevoel de volledige plaat beoordelen. Dan herken je ook direct Gibbards kraakheldere vocalen, en diens verhalende kracht. Wederom weet deze band menselijk falen en ander drama zo lichtvoetig te presenteren. Zelfs het over de dood van een rasoptimist handelende 'No Sunlight' klinkt eigenlijk simpelweg als het tegenovergestelde.

Op vorige plaat Plans klonk Death Cab for Cutie als een band die het indiejuk van zich af trachtte te werpen, en de stap probeerde te maken naar een groter publiek. Dat album was niet slecht, maar bezat ook niet de opwinding en urgentie van Transatlanticism. Narrow Stairs voelt daarmee juist als het hervinden van die oude vriend. De plaat is intiemer en maakt wellicht zelfs een betere kans de sprong naar erkenning te gaan maken. Ja, misschien zelfs júíst wel met die ellenlange eerste single.

Maar het zijn daarnaast ook precies weer de kalm kabbelende nummers als 'Talking Bird' en met name het ijzingwekkende slotnummer 'The Ice Is Getting Thinner' die je bij je nekvel weten te grijpen. Emotioneel gezien weet Narrow Stairs immers best diep te raken. En dat is eigenlijk niet eens zo vreemd. Want als er iemand een goede hedendaagse chroniqueur is van de schroothopen van hartzeer, dan toch zeker Benjamin Gibbard.

http://www.kindamuzik.net/recensie/death-cab-for-cutie/narrow-stairs/16940/
Meer Death Cab For Cutie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-cab-for-cutie