Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik herinner me een briljante concertopname van Lightin´ Hopkins waarin hij uitlegt dat huilende baby´s de blues hebben. En dan is er nog de naamloze neger op de sublieme elpee Blues in the Mississippi Night van Alan Lomax, die vertelt dat iedereen de blues kan krijgen. Maar uitzonderingen daar gelaten is de blues toch vooral een mannenaangelegenheid. De weinige bluesvrouwen die we kennen, kregen eervolle vermeldingen in een aantal songs, zoals ´Bessie Smith´ van Bob Dylan en The Band: “I´m going down to road to see Bessie.” En hoeveel songs zijn er eigenlijk wel niet over Billie Holiday geschreven? Misschien dat er in de nabije toekomst ook een song over Dayna Kurtz wordt geschreven, want de blues is absoluut in goede handen bij deze veelzijdige chanteuse.
Wat aan deze derde cd meteen opvalt, is de volkomen grenzeloosheid waarmee Kurtz te werk te gaat, zonder daarbij haar overduidelijke voorkeur voor jazz en blues uit het oog te verliezen. De stokoude muziek zit diep geworteld bij Dayna Kurtz. Als een soort vrouwelijke kloon van Tom Waits van maakt ze het bijna verdronken erfgoed van New Orleans met haar mysterieuze stemgeluid, donker als de nacht, eigen. Omdat er op Another Black Feather geen regels gelden, slaat ze ook wel eens door in alle haast. De wereldvreemde opener ´From the Bottom Up´, bijvoorbeeld, laat zowat alle mogelijke muziekstijlen in nog geen drie minuten horen. De rockende en elektronische Kurtz zijn nog het meest gedurfd. Daarna overheersen toch vooral de sombere, galmende bluessongs van Dayna en haar akoestische gitaar, vaak een beetje opgesierd met een treurige accordeon of wat spaarzaam blaaswerk. Tussendoor wisselt ze haar eigen liedjes tactvol af met een enkele cover, waaronder ook ´All Over Again´ van Johnny Cash. En alles klinkt, opvallend, als nieuw uit de verpakking.
Eerlijk gezegd had ik bitter weinig verwacht van deze cd. Niet omdat haar vorige cd´s niet mooi waren. Integendeel, de luistersongs van het debuut Postcards from Downtown en de opvolger Beautiful Yesterday bekropen je heel langzaam. Maar als ik haar live met een band zag, dan miste ik ergens de intimiteit van de langspelers. Haar platen, inclusief Another Black Feather, smeken ook zelden om een nieuwe luisterbeurt. Soms moet je echt heel veel moeite doen om haar songs mooi te gaan vinden. Ook deze elf nieuwe nummers vallen eigenlijk alleen goed bij kaarslicht en dan vooral als je de blues hebt. Je moet er, kortom, even doorheen prikken en er voor in de stemming zijn, maar uiteindelijk krijg je er dan een fijn bluesgevoel voor terug.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dayna-kurtz/another-black-feather/11884/
Meer Dayna Kurtz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dayna-kurtz
Deel dit artikel: