Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eindelijk is hij er dan: de langverwachte opvolger van 9. Damien Rice trok naar IJsland om daar in alle rust My Favourite Faded Fantasy te kunnen maken.
Op het gelijknamige openingsnummer zingt Rice met een mooie, breekbare falset, op een bedje van een Jeff Buckley-achtige gitaarlijn. Zijn stem klinkt hier net wat ijler en hoger dan we van hem gewend zijn.
Een groot verschil met de vorige albums vormt de grote afwezige: door de breuk met voormalig compagnon en liefdespartner Lisa Hannigan moet Rice het nu zonder haar warme stem en sonore cello doen. Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door de weelderige strijkersarrangementen die de meeste nummers een filmisch karakter meegeven. De strijkers komen vaak halverwege een nummer op, om te eindigen in een grootse climax. Waar debuut O een echt singer-songwriteralbum is en 9 tegen rock aanschurkt, klinkt dit album meer symfonisch. Op 'The Greatest Bastard' zweven de strijkers meer op de achtergrond en Rice vraagt: "Am I the greatest bastard you ever had?" Zou dit gericht zijn aan Hannigan?
Het al eerder tijdens liveshows ten gehore gebrachte 'The Box' lijkt nog het meest op de Rice die we kennen, met een melodie die vaag doet denken aan publieksfavoriet 'The Blower's Daughter' van debuut O. Afsluiter 'Long Way' herinnert op zijn beurt bij vlagen aan 'Cold Water' van datzelfde album.
Rice's derde album is echter geenszins een herhalingsoefening. De liedjes missen vaak de rauwe zeggingskracht van eerdere succesnummers en grijpen je minder bij de strot dan tijdloze nummers als 'Delicate', 'Amie' of '9 Crimes'. Toch levert Rice een indrukwekkend album af dat op een prachtige manier tussen ijl en bombastisch laveert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/damien-rice/my-favourite-faded-fantasy/25560/
Meer Damien Rice op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-rice
Deel dit artikel: