• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Daft Punk | Human after All

Zonder twijfel hun beste tot nu toe.
CD, Virgin/EMI

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 15 maart 2005

Zoals de gewoonte is tegenwoordig met al die p2p-netwerken was er maanden voor uitkomen al zoveel rumoer over de nieuwe Daft Punk dat een mens er een beetje gek van werd. Het is daarenboven de dag van vandaag voor eender welke groep allerminst gemakkelijk om ook maar iets goed te doen, omdat je, met de razendsnelle opkomst en ondergang van allerlei stromingen, stijlen en hypes, terwijl een plaat nog in de opnamefase zit, al kan voorbijgesneld worden door torenhoge verwachtingen die je sowieso nooit kan waarmaken. Hoe kan men bijvoorbeeld aan Daft Punk verwijten dat ze nu de eighties rocktoer opgaan, wanneer het duo met klassiekers ‘Digital Love’ en ‘Rollin’ & Scratchin’’ op dat gebied al onmiskenbaar pionierswerk had verricht? Samengevat: het is ook nooit goed.

Dit gezegd zijnde is Human after All voor mij persoonlijk de plaat die ik altijd al van Daft Punk verwacht had. Geen ellenlange plaat, slechts negen nummers (plus een kort interludium), geen experimenten en geen vullers, op enkele uitzonderingen na vol met dansvloermonsters en van de eerste seconde tot de allerlaatste spannend en meeslepend. Wat verwachten we in godsnaam nog meer?

Toegegeven moet worden dat het een donkerdere plaat is dan de vorige twee, die inderdaad veel speelser waren en meer naar disco en pop opgingen. Maar laten we even niet vergeten dat Daft Punk als een techno-project begonnen is. Dat het grote publiek misschien op basis van een trouwpartijstamper als ‘One More Time’ een tweede Discovery had verwacht, is het grote publiek zijn zaak. Het is dan ook Daft Punks verdienste dat ze hier compleet hun eigen zin doen.

Niet toevallig zijn het hete, dampende brokken technologie als ‘Steam Machine’ en ‘The Brainwasher’ die de toon zetten. Smerig geluid, onderhuids en nadrukkelijk op stroboscopische omstandigheden ingesteld. Inderdaad: geen lieve nummertjes als ‘Around the World’ of ‘Da Funk’ maar explosieve, stevig rockende stukken kokende lava. En laat iedereen maar zeuren over het titelnummer (aanstekelijker dan een pokkenepidemie), het steeds maar sneller pompende ‘Prime Time of Your Life’ of het met een knoert van een Black Sabbath-riff gezegende ‘Robot Rock’. Wij krijgen die nummers na enkele beluisteringen nog moeilijker uit ons hoofd dan iets van Britney Spears of The Neptunes. Alleen het een beetje makke ‘Television Rules the Nation’ ligt misschien iets teveel voor de hand, maar volgens mij zitten zelfs bij dat nummer Ralf Hütter en Florian Schneider goedkeurend in de coulissen te knikken. En wat te denken van het verslavende ‘Technologic’, dat niet minder dan een ode is aan de computer hemzelve?

‘Make Love’, het eerste nummer waarop er gas wordt teruggenomen en dat klinkt als een kruising tussen iets van de Franse chansonnier Michel Polnareff en de Kraftwerk van Radioactivity, is bovendien een van de mooiste nummers die ze ooit gemaakt hebben. De afsluitende ambient van ‘Emotion’ klinkt dan weer als een elektronisch wiegeliedje. Laat u niets wijsmaken, Human after All is een van de platen van het jaar én een bevestiging van de heren hun enorm talent.

http://www.kindamuzik.net/recensie/daft-punk/human-after-all/8874/
Meer Daft Punk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daft-punk